Braque w Grand Palais w Paryżu

Od połowy września w prestiżowych galeriach paryskiego Grand Palais otwarta jest retrospektywna wystawa Georgesa Bracque’a. Jest to pierwsza poważna wystawa tego malarza w Paryżu od prawie czterdziestu lat. Została zorganizowana z okazji pięćdziesiątej rocznicy śmierci artysty, zmarłego pod koniec sierpnia 1963 roku.
Artysta powszechnie kojarzony jest przede wszystkim z kubizmem. Wspólnie z Pablem Picasso stworzył i opracował podstawy teoretyczne tego kierunku, który przyczynił się do zrewolucjonizowania postrzegania koncepcji obrazu i dzieła sztuki na początku XX wieku.
Starannie przygotowana wystawa nosi skromny i zwyczajny tytuł Georges Braque. W chronologiczny sposób opowiada artystyczną przygodę jednego z najwybitniejszych malarzy XX wieku. Urodzony w skromnej rodzinie rzemieślniczej (jego ojciec był malarzem pokojowym i prowadził drobną firmę usługową), Braque od najmłodszych lat kształcił się w szkołach artystycznych, początkowo w Hawrze na północy Francji, a później w Paryżu.
Podczas Salonu Jesiennego w 1905 roku odkrył malarstwo fowistów zrzeszonych wokół Henri Matissa. Zauroczony ich odważnym i nowatorskim podejściem do koloru, bez wahania dołączył do grupy. Jego najstarsze zachowane obrazy zaprezentowane w Grand Palais świadczą o silnych wpływach Deraina, Vlamincka i oczywiście Matissa, ale zdradzają również zainteresowanie logiką konsekwentnej konstrukcji powierzchni obrazu podpatrzonej u Paula Cézanna.
Niecałe dwa lata później Guillaume Appolinaire, wybitny poeta polskiego pochodzenia przedstawił go Pablowi Picasso. Znajomość ta w krótkim czasie przekształciła się w głęboką przyjaźń artystyczną. Artyści mieszkali blisko siebie na Montmartrze i widywali się prawie codziennie. Pozwoliło im to zbliżyć się do siebie, ale przede wszystkim spowodowało koniec współpracy Braqua z grupą fowistów. Zaczął się najprawdopodobniej najlepszy i najpłodniejszy okres w życiu tego artysty. Pomimo, że malował do końca życia, to wystawa w Grand Palais w oczywisty sposób unaocznia, że jego liczne rysunki i obrazy powstałe w stylu kubistycznym są z całą pewnością najbardziej interesujące.
Jednocześnie pokaz ten pozwala na uświadomienie sobie jak wiele różniło ich z porywczym i gwałtownym Picassem. Braque był zdecydowanym przeciwieństwem spontanicznego Hiszpana: dokładny, systematyczny i rygorystyczny. Nic dziwnego, że przez lata był artystą popieranym przez oficjalne władze Francji. Skadinąd był pierwszym w historii żyjącym artystą, który dostąpił zaszczytu wystawy indywidualnej w Luwrze. Niestety, zmiany polityczne, które nastąpiły w jego kraju pod koniec lat 60. ubiegłego wieku i przyklejona mu etykietka „oficjalnego artysty systemu gaulistowskiego” przyczyniły się do pośmiertnej utraty znaczenia i sławy tego wybitnego artysty.



Powrót