Andrzej Wróblewski - Przekształcenia (1956 - 1957)

Od 4 czerwca w Państwowej Galerii w Sopocie można oglądać wystawę p.t. „Przekształcenia. Andrzej Wróblewski 1956-57”. Wystawa obejmuje ostatnie dwa lata twórczości Andrzeja Wróblewskiego, jest prezentacją słabo dotychczas znanej, rzadko eksponowanej, zamkniętej i fascynującej całości, jaką stanowią jego prace „poodwilżowe”. Składa się z kilkunastu prac olejnych z tego okresu, zaliczanych do najważniejszych dzieł artysty (powstają wówczas m.in. obrazy z cyklu „Ukrzesłowienia”, różne warianty „Szofera”, „Matki", „Kolejka trwa", „Zakochani", „Kobieta"), także z gwaszy i rysunków oraz z niezwykłego cyklu czarno-białych monotypii z 1957 r. 

Według Mieczysława Porębskiego - gwasze i monotypie z lat 1956-57 są świadectwem ewolucji, konfrontacji z wcześniejszymi doświadczeniami, „mówią także i przede wszystkim o wyzwalającej się strukturze wyobraźni twórczej”.

O pracach tych mówiła również podczas otwarcia Joanna Kordjak – kurator wystawy: „Analizując cykl monotypii warto zwrócić uwagę na ich filozoficzno-poetycki rodowód. Artysta zmienił swój stosunek do odbiorcy. Nie dawał w nich bezpośredniego obrazu świata, nie pokazywał go wprost, lecz tworzył wizję – jego obraz przefiltrowany przez poetycką wrażliwość. (...) 

Tytuł wystawy zaczerpnięty z tytułu jednej z monotypii oddaje charakter tej twórczości: obejmuje zarówno zachodzące w niej przemiany formalne – dążenie do syntezy, do formuły surrealno-abstrakcyjnego symbolu, rodzaju emblematu, jak też i tematykę – wątkiem często tu powracającym jest przemiana, transformacja postaci (np. w kamień, krzesło czy roślinę)”.

Ekspozycję tworzą prace z Muzeów Narodowych w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, z Muzeum Śląskiego w Katowicach, Muzeów Okręgowych w Toruniu, Bydgoszczy, Muzeum Lubuskiego w Gorzowie Wielkopolskim, Muzeum Lubelskiego w Lublinie oraz ze zbiorów prywatnych.



Prezentacja została zorganizowana we współpracy z Muzeum Narodowym w Warszawie. Towarzyszy jej katalog z tekstami krytycznymi i licznymi ilustracjami.

Patronat medialny: www.artinfo.pl, Radio Plus, Wirtualny Sopot 

 

      
 Wybrane prace:

 

Człowiek – abstrakcja, 1956 gwasz, 42 x 29,5	Człowiek kamienny, 1956  gwasz, 41,9 x 29,5	Głowa czerwono-niebieska 1956, gwasz, 42 x 29,2
Głowa zielona 1957 gwasz, tusz, 29,7 x 42	Góry niebieskie, 1957 gwasz, 29,4 x 42	Hiroszima, 1957 monotypia, 41,2 x 29,7
Jeździec, 1956 gwasz, 29,6 x 42,1	Kaleka, 1956 gwasz, tusz, 29,5 x 41,7	Kobieta - narobek, 1957 gwasz, tusz, 41,8 x 29,7
Nagrobek kamienny, 1956  gwasz, akwarela, 42 x 29,5	Zampano V, 1956 gwasz, 42 x 29,4	Portret organiczny, 1957 olej, płótno, 70 x 40

 
   
 Nota biograficzna:

        
 
Andrzej Wróblewski urodził się w 1927 r. w Wilnie, był synem profesora prawa i artystki-grafika. W latach 1945 -1952 studiował malarstwo w ASP w Krakowie oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1946 brał udział w wystawach, od roku 1948 zajmował się także publicystyką, głównie z dziedziny sztuki. W latach 1950 - 54 pełnił funkcje asystenta w krakowskiej ASP w pracowniach m.in. prof. Radnickiego i prof. Rudzkiej-Cybisowej. Zmarł 23 marca 1957 na samotnej wycieczce w Tatrach.

W swoich pracach, posługując się oryginalnym, fascynującym językiem malarskim, w sposób niezwykle sugestywny wypowiedział tragiczne doświadczenia pokolenia dorastającego w okresie wojny i wkraczającego w dojrzałość w czasach stalinowskich. Uważany za prekursora nowej figuracji, współczesnego realizmu, także nowej ekspresji, należy do największych polskich malarzy XX w.

    
Wystawa czynna do 27 czerwca 2004
  
Tekst: Danuta Godycka
Zdjęcia: Jacek Zdybel
 
 
Relacja przygotowana dla Artinfo.pl