Aleksander Winnicki-Radziewicz - Galeria TEST

Galeria Test przygotowała wystawę, którą koniecznie trzeba zobaczyć. 25 kwietnia 2002 nastąpiło uroczyste otwarcie tej wystawy. Malarstwo Aleksandra Winnickiego-Radziewicza było dotychczas bardzo rzadko prezentowane, a jest to artysta wybitny, całkowicie poświęcony perfekcji warsztatowej. Na wystawie możemy obejrzeć prace pochodzące z ostatnich 30 lat twórczości. 

 
 
 
Magdalena Spasowicz w słowie wstępnym do katalogu wystawy pisze:
"...Malarstwo Aleksandra Winnickiego od kilkudziesięciu lat rozwija się w jednym kierunku. Przewodnikiem jego twórczości jest natura i ukochani mistrzowie: Rembrandt, Hals, Vermeer i Velazquez. W jego obrazach, choć dalekich od jednoznaczności czuje się dotykalnie miejsce skąd pochodzą. Portrety kobiet związanych z nim uczuciowo czy sferyczne pejzaże nasycone są atmosferą otoczenia, w którym żyje. Długo pracuje nad obrazami, wraca do nich po latach - chce uzyskać największą siłę wyrazu skupioną w klarownej puencie"

Polecamy Państwa uwadze tę wystawę. 

     

Aleksander Winnicki-Radziewicz - urodził się w 1911 r w Rolowie koło Drohobycza. Związany ze Lwowem.Tam uczęszczał do gimnazjum, brał lekcje rysunku i malarstwa u ukraińskiego malarza z kregu Tetmajera - Nowokilskiego. Studiował w krakowskiej ASP w pracowniach Wojciecha Weissa, Józefa Mehoffera i Xawerego Dunikowskiego. Dyplom uzyskał w 1934 r. Razem z Jonaszem Sternem, Saszą Blonderem, Henrykiem Wicińskim i Leopoldem Lewickim był współzałożycielem i członkiem Grupy Krakowskiej w latach 1930-35.W latach 30-tych wyznawał radykalne poglądy lewicowe - stał się komunistą. Odrzucił komunizm będąc świadkiem masowych mordów i prześladowań NKWD w okupowanym przez sowiety Lwowie. W wymiarze artystycznym uwolnił się od awangardy pod wpływem Artura Nacht-Samborskiego. Stał się wg. określenia Czapskiego "czystym malarzem".
Jego twórczość obejmuje malarstwo sztalugowe i grafikę warsztatową. Maluje sceny rodzajowe, pejzaże, martwe natury i portrety. Jego pierwsza wystawa miała miejsce w Rzymie w 1956 r, gdzie wraz z Henrykiem Stażewskim mieli wspólną ekspozycję.
Wystawia niezwykle rzadko. W ciągu nieomal półwiecza wziął udział, czy też miał zaledwie 10 wystaw. Jego obrazy nawiązują zarówno do malarstwa freskowego i witraży, jak i do ekspresjonizmu Ecole de Paris.

 
Wystawa jest czynna do 17 maja 2002 r. 
 
Relacja przygotowana przez Artinfo