Martwa natura z lampą i gruszkami, 1929

Zygmunt Waliszewski początkowo uczył się malarstwa w Tyflisie, następnie od 1921 roku studiował u W. Weissa i J. Pankiewicza w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Brał udział w ruchu formistów. Naukę kontynuował w Paryżu, wśród grupy studentów skupionej wokół J. Pankiewicza. Jego malarstwo formowało się najpierw na wzorach awangardy rosyjskiej artystów Miru Iskusstwa, następnie w kontakcie z tradycyjną sztuką europejską w wydaniu jej najznakomitszych mistrzów. Po powrocie do kraju zamieszkał w Warszawie, potem w Krakowie. Tworzył w oleju, akwareli i gwaszu. Poza pejzażem często zwracał się do tematyki mitologicznej i starotestamentowej. Jego dzieła pełne wyrazu, czasami ironii, zawsze wysublimowane i dekoracyjne, znajdują się dzisiaj w wielu najlepszych muzeach. Również przykłady twórczości artysty pozostały w ilustracji książkowej oraz w polichromii.
”Omawiany obraz z dominantą przełamanych zieleni i czerwieni jest kolorystyką bliski Martwej natury z owocami, ol. pł. (wł. Muz. Narodowe, Kraków). Jednakże jego koncepcja jest bardziej nowoczesna, w duchu zasad kubistycznych. (...) Płótno malowane energicznymi impastami odznacza się bogatą fakturą.” (cytat z ekspertyzy)