Martwa natura, 1928 lub po 1931

Kompozycja jest jedną z wersji Martwej natury z gruszką - tematu, który malarz podejmował kilka razy. Jeden obraz znajduje się w zbiorach Lwowskiej Galerii Obrazów, drugi w Muzeum Narodowym we Wrocławiu (był prezentowany na wystawie monograficznej Waliszewskiego w Muzeum Narodowym w Warszawie /maj-lipiec 1999/ i w Muzeum Narodowym w Poznaniu /sierpień-październik 1999/). Oba obrazy opublikowano w katalogu wystawy, poz. I/33 i I/34.

"Podczas pobytu z kapistami w Paryżu (1924-1931) artysta wiele godzin spędzał w Luwrze studiując dzieła starych mistrzów, kopiując a także czerpiąc z nich inspiracje do swych obrazów. Powtarzał dowolnie wersje słynnych renesansowych uczt Veronesa, parafrazował nawet Rembrandta. Tematycznego źródła przedstawionej do ekspertyzy martwej natury należy szukać między holenderskimi a XIX-wiecznymi francuskimi martwymi naturami. "Martwa natura z gruszką" jest w pewnym sensie esencją studiów i przemyśleń artysty nad malarstwem tego okresu. " (cytat z ekspertyzy)

Zygmunt Waliszewski początkowo uczył się malarstwa w Tyflisie, następnie od 1921 roku studiował u W. Weissa i J. Pankiewicza w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Brał udział w ruchu formistów. Naukę kontynuował w Paryżu, wśród grupy studentów skupionej wokół J. Pankiewicza. Jego malarstwo formowało się najpierw na wzorach awangardy rosyjskiej artystów Miru Iskusstwa, następnie w kontakcie z tradycyjną sztuką europejską w wydaniu jej najznakomitszych mistrzów. Po powrocie do kraju zamieszkał w Warszawie, potem w Krakowie. Tworzył w oleju, akwareli i gwaszu. Poza pejzażem często zwracał się do tematyki mitologicznej i starotestamentowej. Jego dzieła pełne wyrazu, czasami ironii, zawsze wysublimowane i dekoracyjne, znajdują się dzisiaj w wielu najlepszych muzeach. Również przykłady twórczości artysty pozostały w ilustracji książkowej oraz w polichromii.