Wnętrze kościoła Bernardynów we Lwowie, 1927

KAŁUSKI Zygmunt
Kałuski Zygmunt, syn Jadwigi i Józefa, urodził się 9 czerwca 1880 r w miejscowości Brody niedaleko Olszyny. Początkowo studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego i uczęszczał do Szkoły Przemysłowej we Lwowie. Kolejnym etapem jego edukacji były studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studiował w pracowni Józefa Pankiewicza w latach 1910 -1912. Po zmianie pracowni uczestniczył w zajęciach Jacka Malczewskiego w latach 1912 -1914. Te dwie odmienne osobowości i temperamenty artystyczne zaważyły na jego dalszych poszukiwaniach. Po studiach wyjechał do Paryża. Do jego znajomych należeli: Olga Boznańska, Jan Cybis, Mojżesz Kisling, Mela Muter, Janusz Maria Brzeski i Artur Nacht Samborski. Niewiele wiadomo na temat losów prac nielicznie zachowanych z tego kresu oraz losów samego artysty podczas wojny. Jego powojenna twórczość wkroczyła na nową drogę. Charakterystyczne dla tego okresu są martwe natury z widocznymi wpływami Cezanne’a, inspirowane kolorystami traktowanie barwy, szczególne widoczne się w kompozycjach kwiatowych malowanych także w późniejszym okresie. Kolejnym etapem w twórczości artysty są portety i sceny z życia mieszkańców Bronowic, gdzie artysta osiadł pod koniec życia. Należał do ZPAP. Jego prace prezentowane były min: we Lwowie (XII Wystawa Zimowa) i Krakowie (IX Wystawa). Wraz z S.I. Witkiewiczem i V. Hofmanem brał udział w wystawie 60-lecia Towarzystwa Tatrzańskiego w Zakopanem. Zmarł w Krakowie 25 lutego 1968r.