Portret studentki (Nelly Józefiny Egiersdorff, Wydział Filozofii UW, 1918, legitymacja nr 5774), dyptyk, 2016-2018 r.

"Rzeźba powstała dzięki odnalezieniu legitymacji studenckiej z 1918 roku Józefiny Egiersdorff, prywatnie mojej babki, studentki pierwszego rocznika kobiet studentek Uniwersytetu Warszawskiego. Dyptyk czarno-biały należy do serii prac pod wspólnym tytułem, 'Portret studentki'.
Praca ta ma dla mnie szczególne znaczenie - jest to praca symboliczna w stulecie otrzymania pełnych praw obywatelskich, w tym prawa do swobodnego studiowania, która także włącza się w dyskusję toczącą się np. zarówno w Nowym Jorku, jak i w Londynie, dotyczącą uwieczniania wybitnych kobiet na pomnikach i monumentach. Tą realizacją przywołuję także tę dyskusję w Warszawie, wpisując się w nurt przypomnienia ważnych kobiet i ważnych momentów w historii Polski z udziałem kobiet. Przywrócenia widzialności kobiet, docenianie ich gigantycznego wkładu w historię. Otworzenie Uniwersytetu dla wszystkich obywateli i obywatelek i, co więcej, skorzystanie w pełni z tej możliwości. A można sobie wyobrazić, że pierwszy rocznik musiał przedzierać się przez uprzedzenia, niechęć, kpiny czy szyderstwa ze strony studentów i nie tylko. W tej sytuacji bycie w grupie pierwszych studentek i rozpoczęcie wolnych studiów na równych prawach - takim momentem niewątpliwie jest.
Jest to także mój hołd pamięci dla mojej babki, studentki UW, która cudem ocalała wraz z moją mamą z transportu do Auschwitz. Czarno-białe rzeźby-odlewy są nie tylko odwołaniem się do tradycji czarnobiałej fotografii, ale także są użyte symbolicznie, jako dwie przeciwności, jednocześnie uzupełniające się jasność i mrok, światło i cień, dzień i noc. Różnią się i uzupełniają.
Forma, nawiązująca do rzeźby portretowej XVIII wieku, jest tu przełamana nowoczesną techniką rzeźb z żywic syntetycznych, nawiązującą do eksperymentowania Aliny Szapocznikow z żywicami z lat 50. i 60. XX w., oraz elementami pozostawionymi z etapu powstawania rzeźby, co przenosi ciężar z tradycyjnie pojmowanego ostatecznego pięknego produktu na rzecz myślenia o procesie, o pracy, o mozole powstawiania dzieła, a także częściach niepotrzebnych (tu zostawionych) jako elementach pokazujących proces, otwarte dzieło przywodzące na myśl działanie w czasie".
ZUZANNA JANIN


Polska aktorka, artystka sztuk wizualnych. W latach 1980-87 studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się tematyką miejsca, pamięci i czasu. Jest autorką rzeźb oraz wideo instalacji. Brała udział m.in. w Biennale w Stambule, Sydney, Sonsbeek, Liverpoolu, FOKUS ŁÓDŹ Biennale (2010), 54th Biennale w Wenecji. Była stypendystką m.in. MKiS w Warszawie, KulturKontakt w Wiedniu, ProHelvetia w Zurychu i Pollock-Krasner w Nowym Jorku oraz MKIDN w Warszawie. W 1999 nagroda „Osobowość artystyczna roku” CSW Warszawa, w latach 1998, 1999 oraz 2002 nominowana do Paszportu Polityki. W 2003 finalistka nagrody Adi Prize Art. Jest twórczynią fikcyjnej telewizji o sztuce „Studio telewizyjne” gdzie prowadzi ART TALK SHOW z ludźmi sztuki. W 2005 roku powołała Fundację „Lokal Sztuki” promującą sztukę współczesną. 2006 nagroda Best Gallery Presentation na ViennAfair, Stypendium MKiDN, w ramach Programu Promocja Twórczości. Nominowana do nagrody „ART in the City”, Brussels.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.