Ceramika, po 1945

Studiowała w monachijskiej ASP. Debiutowała w 1912 roku cyklem kartonów „Polskie bajdy” - odnosząc wielki sukces. Dzięki małżeństwu z Karolem Stryjeńskim znalazła się w centrum życia artystycznego. Malowała głównie temperą, gwaszem i akwarelą. Brała udział w licznych wystawach TPSP. Ogromną popularnością cieszyła się praca artystki - panneaux z przedstawieniami miesięcy - na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925 roku, gdzie została nagrodzona Grand Prix. Stryjeńska projektowała również scenografię i kostiumy teatralne oraz zajmowała się wzornictwem przemysłowym. Niesłychanie popularna w okresie dwudziestolecia międzywojennego, cieszyła się uznaniem zarówno krytyki, jak i publiczności. Twórczość jej charakteryzuje zamiłowanie do rodzimego folkloru, historii i muzyki.