Chcę/I want, 2013

Asia tańcząc, przypomina ptaka. Jej ruchy są kompulsywne. Jest zarówno sobą jak i kimś innym. Granice się rozmywają. Nie zastyga w symbolu. Słyszy głosy, to słowa z dzienników Louise Bourgeois: I want to clean. I want to be good. I want to be better. I want mastery. I want omnipotence. I want it here, not tomorrow. I want to make it appear. W kulturach południowo i środkowoafrykańskich taniec jest sposobem na przekazywanie pamięci. W przeciwieństwie do kultury europejskiej, która historię dokumentuje pismem i obrazem, taniec ożywia pamięć, która wydarza się tu i teraz w ciałach tancerzy. Ruch jest ważnym elementem pamięci matrylinearnej, która jest czymś innym niż miejsce przypisane kobietom w patriarchalnym systemie symbolicznym. Taniec daje możliwość przekroczenia granic symbolu, wolność od nazywania. Na początku był ruch dopiero później zamknęto go w słowie. Zosia Nierodzińska


Rocznik `85. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Aktualnie studentka Interdyscyplinarnych Studiów Doktoranckich na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu oraz Studiów Podyplomowych na Universitat der Kunst w Berlinie.