Cadyk i jego dwór. Dybuk I, ok. 1924

Prezentowana litografia należy do najbardziej znanego i najważniejszego cyklu Samuela Cyglera "Dybuk" (1924), w skład którego wchodzą 3 litografie i drzeworyt. Temat został zaczerpnięty z dramatu Szymona Anskiego, opublikowanego w 1919. "Cykl należy do najwybitniejszych przykładów żydowskiej grafiki ekspresjonistycznej w Polsce. Postaci chasydów przedstawione są realistycznie. Ekspresjonistycznej deformacji poddana została natomiast architektura wnętrza. Światło tworzy pryzmatyczne układy form, dynamizujące kompozycję. Przyciąga uwagę niezwykła, tajemnicza atmosfera tych przedstawień". (Jerzy Malinowski "Malarstwo i rzeźba Żydów polskich", s. 371)
Malarz i grafik, uczeń krakowskiej ASP w pracowniach Axentowicza i Weissa oraz Kunstgewerbeschule w Hamburgu, gdzie uczył się drukarstwa i drzeworytu. Studia kontynuował w Paryżu. W latach dwudziestych współpracuje przy dekoracji synagogi w Będzinie, swoim mieście rodzinnym. Aktywnie uczestniczy w życiu artystycznym, jest członkiem Zrzeszenia Żydowskich Malarzy i Rzeźbiarzy w Krakowie. Swoje prace pokazuje na licznych wystawach, m. in. w warszawskim IPS-ie, w 1932 Salon Garlińskiego organizuje wystawę indywidualną ok. 60 jego prac. W 1936 wyjeżdża na półtoraroczny pobyt do Palestyny. Po powrocie do kraju nadal prowadzi aktywne życie artystyczne. Okupację spędza w będzińskim getcie. W 1943 wraz z żoną i matką zostaje wywieziony do Oświęcimia, w 1945 przebywa w Mauthausen, gdzie na wieść o ich śmierci popełnia samobójstwo w przededniu wyzwolenia obozu. Jego prace malarskie tematycznie nawiązują do architektury małych polskich miasteczek, pejzaży widzianych we Francji, Włoszech i Palestynie, maluje również studia portretowe. Bardzo wysoko oceniana twórczość graficzna artysty bywa porównywana z osiągnięciami Rytu, prace z początku lat trzydziestych w swej surowości i syntetyce nawiązują do niemieckiego eskspresjonizmu.