Maki, 1912

JASIŃSKI Zdzisław
Pochodził z rodziny o artystycznych skłonnościach i uzdolnieniach; ojciec prowadził firmę dekoratorską, brat był rzeźbiarzem. Naukę malarstwa rozpoczął pod okiem Wojciecha Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej. Następnie studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u profesorów Leopolda Loefflera, Feliksa Szynalewskiego i Floriana Cynka, odwiedzając też pracownię Jana Matejki. Od 1885 kształcił się w Monachium pod kierunkiem Otto Seitza i Aleksandra Wagnera. Po powrocie do kraju w roku 1893 artysta zamieszkał w Warszawie, włączając się w nurt polskiego życia artystycznego. Zajmował się wówczas także monumentalnym malarstwem dekoracyjnym (m.in. malowidła dla Filharmonii Warszawskiej, polichromie w katedrze we Włocławku i kolegiacie w Kaliszu, plafony w pałacach Petersburga i in.). Malował obrazy o tematyce rodzajowej, symbolicznrj i alegorycznej oraz portrety i pejzaże. W 1897 podróżował do Włoch, w 1904 zamieszkał w swoim majątku Przyłęku k. Garwolina, by w 1910 powrócić do Warszawy.