Wierzbową w stronę Placu..., 1987 r.

OPINIE:
- autentyczność pracy potwierdzona przez autora

Prace Zbigniewa Makowskiego to niezwykłe kompozycje łączące w sobie różnorodne elementy wizualne oraz rozmaitego pokroju litery, cyfry czy zapiski w języku polskim, ale także francuskim czy niemieckim. Artysta z upodobaniem wykorzystuje papier, nieraz odpowiednio przygotowany, preparowany, a nawet uszlachetniany. Jego realizacje charakteryzują się dbałością o rysunek, niezwykle dokładnie oddane wrażenie iluzyjności przestrzeni, ale przede wszystkim nieuchwytny, tajemniczy nastrój intelektualnych wtrąceń. Warto zaznaczyć, że Makowski jest artystą o szerokich zainteresowaniach, od matematyki przez kulturoznawstwo, poezję, pisma filozoficzne oraz ezoteryczne aż po muzykę. Jak określa sam autor, prace są „polifoniczne”, a także „permutacyjne”. Nieraz przybierają charakter „traktatów” obrazo-słownych sprawiających wrażenie artystycznego dziennika.

W podobnym charakterze została utrzymana przedstawiona praca z lat 80. W języku angielskim, francuskim, polskim oraz niemieckim artysta opisuje to, co zdaje się podrożą tramwajem przez warszawskie Śródmieście. Makowski za pomocą tuszu opatrzył swój cmentarny pejzaż następującym komentarzem: „Wierzbową w stronę Placu, zachód słońca był w chłodnej czerwieni, mówią, że na wiatr, wiosna bardzo chłodna w Saskim Ogrodzie jeszcze szarawo (...) Codziennie rano jechałem tramwajem wzdłuż tego muru (kirkuta) i za tym murem była już zupełnie inna przestrzeń – przestrzeń śmierci, PRZESTRZEŃ ŚMIERCI”. Artysta opisał współistnienie w miejskiej przestrzeni miejsc zaznaczonych odmiennym charakterem oraz funkcją. Z jednej strony opisuje wiosenny warszawski krajobraz i jego atmosferę, z drugiej strony opowiada o wciąż żywym tragizmie wydarzeń z przeszłości, których symbolem jest wspomniany cmentarz żydowski. Zaprezentowana praca stanowi przykład sposobu, w jaki artysta zmieniał swoje realizacje w artystyczne dzienniki, pełne refleksji oraz analizy.

Studiował w warszawskiej ASP (1950-56). Zajmował się różnymi dziedzinami nauki: matematyką, kulturą wschodu, pasjonował się kabalistyka. Łącząc w swoich kompozycjach znaki, cyfry i litery osiągał efekty symboliczne i surrealistyczne. Brał udział w III Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1959. Jest laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida. W 1956 ukończył warszawską ASP (pracownia Kazimierza Tomorowicza). W 1962 przebywał we Francji i brał udział w wystawie "Le Mouvement Surréaliste et le Mouvement Phases" w Paryżu. Uprawia sztukę surrealistyczną, świadczącą o fascynacji wiedzą ezoteryczną. W latach 60. komponował swe obrazy ze znaków magicznych, symboli i rekwizytów, także sentencji i dłuższych tekstów. W latach 70. i 80. malował ezoteryczno-magiczne pejzaże, przedstawiające zazwyczaj fragmenty antycznej architektury, ponad którymi unoszą się symboliczne przedmioty "Vale ergo polia, Et ibam in profundis". Otrzymał Nagrodę Krytyki Artystycznej im. C.K. Norwida oraz Nagrody im. J. Cybisa.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.