Upadek do piekła według Rubensa, 1986

Z. Maciej Dowgiałło wraz z m. in. Wojciechem Tracewskim brał udział w organizowanych w latach 80 XX w. wystawach Nowej Ekspresji, o których Łukasz Gorczyca wypowiadał się następująco:

"(...) Wystawy Bonarskiego zagospodarowywały swoistą ziemię niczyją oferując wydarzenia artystyczne całkowicie niezależne od oficjalnej polityki kulturalnej, a zarazem wychodzące ponad środowiskowe getto i łechatające snobistyczne odruchy elit towarzyskich i kulturalnych swoją aurą prawdziwie prywatnej inicjatywy (...) Większość wystaw miała zresztą miejsce w przestrzeniach nie związanych na codzień ze sztuką współczesną - w pawilonie wystawowym SARPu i w pofabrycznych wnętrzach dawnych Zakładów Norblina, co tym bardziej podkreślało ich swoistą eksterytorialność, wyjątkowość i zjawiskowość. (...)
(...) Niezależność - słowo fetysz, odmieniane w latach 80. przez wszystkie przypadki i eksploatowane zarówno przez politycznie zaangażowane środowiska opozycyjne, jak i młodą scenę muzyczną czy plastyczną, było zgrabnym eufemizmem określającym postawy wolnościowe, emancypacyjne, prodemokartyczne, ale też artystyczną alternatywę wobec kulturowego mainstreamu. Działalność wystawiennicza Bonarskiego wpisywała się więc w ten szeroki społeczny ruch "niezależności" na innej jeszcze, instytucjonalnej płaszczyźnie. Jego wystawy były "niezależne" nie tylko pod względem artystycznym i nie tylko od standardów obowiązujących w środowisku artystycznym, ale przede wszystkim uwolnione od oficjalnych procedur określających zasady organizacji imprez kulturalnych czy ówczesnych przepisów regulujących działalność gospodarczą. (...)"

(Fragmenty wypowiedzi z konferencji zorganizowanej w MSN w Warszawie w dniach: 26-27 września 2011, Odrzucone dziedzictwo. O sztuce polskiej lat 80., Łukasz Gorczyca, Polski szyk i klasa średnia. Działalność wystawiennicza Andrzeja Bonarskiego 1986-1991, Warszawa 2011)