Naga kobieta w fotelu

Akty malowane przez Wojciecha Weissa, jak chyba żaden inny uprawiany przez artystę gatunek, pozwalają prześledzić niezwykłą ewolucję jego sztuki. Pierwsze, malowane w okresie młodopolskim obrazy epatowały mrocznym demonizmem. Wizerunki dzieci i młodych ludzi artysta komponował w ekspresjonistycznych wirach i kłębowiskach albo - przeciwnie - wyosabniał i umiejscawiał na tle dzikiej natury. W pierwszej dekadzie XX wieku, po wynajęciu przez Weissa pracowni na Podzamczu, zaobserwować można swoiste odizolowanie się artysty od tendencji typowych dla przybyszewszczyzny. Powstają w tym okresie mistrzowskie akty, przede wszystkim męskie. W latach 1916-1918 powstają kompozycje klasycyzujące - liczne "Wenusy" ukazane na tle białych prześcieradeł i kurtyn. Kolejny przełom następuje około 1923 roku, po powrocie Weissa z Nicei. W latach 20. powstają niezwykłe zmysłowe i kolorystyczne akty. Prezentowany obraz należy do tego zespołu prac. "Naga kobieta w fotelu" wykorzystuje charakterystyczny dla twórczości Weissa z lat 20. moduł wyalienowanej postaci. Datowanie obrazu potwierdza również jasna, pastelowa kolorystyka, miękki i zamaszysty sposób kładzenia farby, a nawet dobór rekwizytów. Charakterystyczny biało-błękitny fotel, który widzimy na prezentowanej kompozycji, pojawia się bowiem również na kilku innych pracach Weissa z lat 20. (np. w "Modelce" z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie).

Artysta studiował w krakowskiej SSP w latach 1890-99. Nagrodą za ukończenie szkoły - obok złotego medalu - było roczne stypendium na pobyt w Paryżu. W malarstwie artysty splatały się różne poetyki: realistyczna, ekspresjonistyczna i secesyjno-dekoracyjna. Stałą zaś cechą twórczości Weissa było inspirowanie się naturą, której głęboka znajomość leżała u podstaw każdego z namalowanych przez artystę dzieł.