Kalwaria, 1907 r.

Około roku 1905 w twórczości Wojciecha Weissa daje się zauważyć zmiana w sposobie malowania i doborze tematów, wynikająca z głębokiej, emocjonalnej przemiany wewnętrznej, która wpłynęła znacząco na jego malarstwo i w wyra¼ny sposób przeciwstawiła się wcześniejszej twórczości młodopolsko - symbolicznej. Na zmianę tą wpływ miały istotne wydarzenia w osobistym życiu artysty - w 1904 roku jego rodzice kupili dom w Kalwarii Zebrzydowskiej, w którym artysta spędzał większą cześć roku, a w 1906 roku, wżyciu Weissa pojawiła się wielka miłość - Irena Silberberg (Aneri), jego uczennica, którą poślubił w 1908 roku. Sztuka Weissa w tym okresie staje się niezwykle osobista, intymna, przesycona efektami luministycznymi zaczerpniętymi z impresjonizmu. Widoczny jest także wpływ sztuki japońskiej, z którą artysta zetknął się za sprawą jej kolekcjonera i propagatora Feliksa Mangghi Jasińskiego. Wnuczka artysty, Zofia, tak pisze o tym okresie twórczości: `...odrealniona wizja świata balansuje na nieuchwytnej granicy dzielącej prawdę realną od marzenia. Przy próbie jej zdefiniowania narzucają się uporczywie dwie interpretacje. Z jednej strony, obrazy okresu białego są wyciszone i złagodzone bielą, z drugiej zaś strony zastanawiamy się, czy uspokojenie to nie jest pozorne, czy rozbielenie wszystkich barw nie świadczy o potędze intensywności promieni słonecznych, które rozpalają świat na wzór do białości rozpalonego metalu. Pianissimo i forte brzmią w tych obrazach równolegle.`
Artysta studiował w krakowskiej SSP w latach 1890- 1899. Nagrodą za ukończenie szkoły- obok złotego medalu- było roczne stypendium na pobyt w Paryżu. W malarstwie artysty splatały się różne poetyki: realistyczna, ekspresjonistyczna i secesyjno-dekoracyjna. Stałą zaś cechą twórczości Weissa było inspirowanie się naturą, której głęboka znajomość leżała u podstaw każdego z namalowanych przez artystę dzieł.