Akt w pracowni, 1922 r.

Akt w pracowni wykorzystuje charakterystyczny dla twórczości Weissa z lat 20. moduł wyalienowanej, wpatrzonej w siebie postaci. Modelka została zwolniona z obowiązku sztywnego pozowania w klasycyzującej pozie. W ujęciu Weissa od teatralności typowej dla akademizmu wartościowsza jest naturalność: uchwycenie chwili odpoczynku, naturalnie zamyślonego wzroku czy swobodnego ruchu dłoni. To właśnie te intymistyczne wartości sprawiły, że w okresie międzywojennym akty krakowskiego profesora cieszyły się zarówno na wystawach, jak i na rynku sztuki ogromnym powodzeniem. Na prezentowanym obrazie artysta pokazał zarówno rozebraną modelkę, jak i kobietę siedzącą na drugim planie w płytkiej, okrojonej przestrzeni. Za plecami obu postaci widać dekoracyjne draperie, które wydają się pełnić ważną funkcję kompozycyjną. Biało-błękitne paski z prawej strony obrazu przywodzą na myśl desenie obecne na pracach szwajcarskiego malarza Felixa Valottona. Weiss mógł je oglądać nie tylko w prasie międzywojnia, ale także podczas swoich podróży do Wiednia i Paryża. U obu artystów płytkie, bogato dekorowane tło tworzy niezwykłą przestrzeń. Modelka wydaje się przez nie bliższa widzowi i zdaje się "przestrzennie" wychodzić z obrazu. Prezentowany obraz intryguje również przez swoją ikonografię. Akty z pracowni ukazują zazwyczaj pojedyncze postaci kobiece. Na prezentowanym obrazie wprowadzono drugą, ubraną w płaszcz i kapelusz postać, która wyraźnie kontrastuje z "artystyczną" nagością modelki. Weiss wydaje się mrugać do widza okiem i zdradzać, że nie mamy w przypadku "Aktu w pracowni" do czynienia z wystudiowaną kompozycją mającą pretensje do tak zwanej wielkiej sztuki, ale z intymną sceną rodzajową. W dolnej partii obrazu artysta umieścił niewielki chabrowy wazon z pędzlami. Rozwiewa on dwuznaczności, które często towarzyszą podobnym scenom; rozebrana kobieta i jej ubrana towarzyszka to bowiem częsty fundament scen zamtuzowych. Pędzle potwierdzające, że znajdujemy się w malarskim atelier Weissa, usprawiedliwiają nagość modelki.

Artysta studiował w krakowskiej SSP w latach 1890-99. Nagrodą za ukończenie szkoły - obok złotego medalu - było roczne stypendium na pobyt w Paryżu. W malarstwie artysty splatały się różne poetyki: realistyczna, ekspresjonistyczna i secesyjno-dekoracyjna. Stałą zaś cechą twórczości Weissa było inspirowanie się naturą, której głęboka znajomość leżała u podstaw każdego z namalowanych przez artystę dzieł.