AKT - dwie modelki w pracowni

Wojciech Weiss urodził się 4 maja 1875 roku w Leordzie w Rumunii, gdzie zmuszeni byli wyemigrować jego rodzice po powstaniu styczniowym. Malarstwo studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (w pracowniach W. Łuszczkiewicza, L. Lofflera i J. Matejki, J. Unierzyńskiego, J. Fałata, a także w klasie mistrzowskiej u Leona Wyczółkowskiego). Kształcił się także za granicą: w Paryżu, Rzymie i Florencji. Później często przebywał w Paryżu, będącym ówczesną stolicą świata sztuki, a także wielokrotnie podróżował do Włoch i południowej Francji.
W 1907 roku rozpoczął pracę dydaktyczną w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, w 1913 otrzymał nominację na profesora zwyczajnego, a później trzykrotnie pełnił godność rektora. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" i wielokrotnie wystawiał z wiedeńską "Secjesją". Weiss był również związany z krakowską cyganerią artystyczną, przyjaźnił się ze Stanisławem Przybyszewskim. Początkowo w duchu modernizmu malował pod wpływem E. Muncha obrazy ekspresyjno-symboliczne ("Melancholik", "Autoportret z maskami", "Totenmesse", "Taniec", "Pogrzeb w mieście", "Maki", "Demon"). Później łączył zainteresowania kolorem, wpływy impresjonizmu i postimpresjonizmu z formułą realizmu (zależność od G. Couberta) i nawiązaniami do klasycyzmu. Malował portrety ("Student", "Suchotnik", "Portret rodziców"), zmysłowe akty kobiet, które nigdy nie były upozowane, ("Akt leżący", "Wenus", "Japonka"), pejzaże ("Promienny zachód słońca") oraz sceny figuralne ("Kawiarnia paryska"). Jego malarstwo cechuje swobodna, szkicowa technika, uproszczone formy i ciemna kolorystyka, połączona z silnymi akcentami jasnych barw.
Szkic dwóch postaci kobiecych. Na pierwszym planie stoi zwrócona frontalnie naga kobieta, obejmująca obiema rękami brzuch. Ubrana jest w czarne pończochy. Z prawej strony, za nią, znajduje się ujęta perspektywicznie, druga postać nagiej kobiety w kontrapoście.
Prezentowana praca stanowi zarys kompozycji postaci, stąd rysy twarzy modelek nie są zaznaczone. Artysta skupił się na samym odtworzeniu sylwetek postaci. Wykonał śmiały, szybki zarys, z lekkim światłocieniem, podkreślającym bryłę ciała. Na drugiej stronie znajdują się rysunkowe notatki artysty, w dużym stopniu nieczytelne. Można rozpoznać dwie kompozycje - obie złożone z trzech obejmujących się postaci.