AUTOPORTRET MŁODZIEŃCZY

Wojciech Gerson rozpoczął naukę w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (1844-51 pod kierunkiem J.F.Piwarskiego, Ch.Breslauera i M Zaleskiego), należał wówczas do grupy postępowych artystów, nazwanych później "cyganerią", skupionej wokół Marcina Olszyńskiego. Studia ukończył z wyróżnieniem i uzyskał dwuletnie stypendium do Petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie uczęszczał w latach 1853-55 do pracowni malarstwa historycznego A.T.Markowa, oraz na wykłady o teorii sztuki W.I.Grigorowicza. Zakończył naukę w 1855 uzyskując mały złoty medal za obraz Pogrzeb chłopski. Powrócił do Warszawy, skąd dzięki mecenatowi generała B.Staniewicza mógł wyjechać do Paryża na dwuletnie studia (w muzeach francuskich oraz trzy miesiące w pracowni L.Cognieta). W Warszawie osiadł na stałe w 1858, rozwijając ożywioną działalność jako malarz, organizator życia artystycznego (był jednym z założycieli Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w 1860), pedagog (nauczał prywatnie i od 1865 był profesorem warszawskiej Klasy Rysunkowej), krytyk sztuki. Malował wielkie akademickie sceny z historii Polski, (konkurując z J. Matejką), obrazy ołtarzowe do kościołów, dekoracyjne kompozycje ścienne, oraz pejzaże tatrzańskie. [br]Prezentowany Autoportret pochodzi z początków studiów Gersona w Warszawie na co wskazują bardzo jeszcze młodzieńcze rysy i romantyczna poza. Tożsamość artysty potwierdza porównanie obrazu z jego fotografią, portretem autorstwa E.Petzolda i autoportretami zawartymi w Albumie V Marcina Olszyńskiego w Muzeum Narodowym w Warszawie. Jest to chyba najwcześniejszy, dotąd nie znany wizerunek Gersona (nie wymienia go katalog wystawy monograficzej z 1978 r (Muzeum Narodowe w Warszawie, Wojciech Gerson 1831-1901. Katalog wystawy monograficzej, oprac. J.Zielińska, Warszawa 1978). Napis na odwrocie "ze zbiorów po Dietri.ch" być może odnosi się do krewnych matki malarza, Antoniny z Dietrichów.