Pejzaż, 1947-1948 r.

Burzliwe lata 40. odcisnęły na wrażliwości Wojciecha Fangora niezatarte piętno. Po traumatycznych doświadczeniach okresu okupacji - eksterminacji inteligencji, rozstrzelaniu m.in. profesora Tadeusza Pruszkowskiego, w którego pracowni rozpoczął naukę malarstwa, artysta podjął decyzję o osiedleniu się w Klarysewie. Fangor kontynuował artystyczną edukację i rozwijał swoją humanistyczną wiedzę pod okiem Felicjana Szczęsnego Kowarskiego - nauczyciela w Katedrze Rysunku i Malarstwa warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych oraz aktywnego uczestnika ówczesnego życia artystycznego. Był również jednym z założycieli Stowarzyszenia Artystów Plastyków "Rytm" oraz członkiem grup o kolorystycznej orientacji - Cechu Artystów Plastyków "Jednoróg" i "Pryzmatu". Reminiscencje formalnych cech twórczości artystów kręgu "Rytm" bez trudu odnaleźć można w pracach Fangora z lat 1948-50. Należą do nich stylizacyjne uproszczenia bryły, ostre krawędzie płaszczyzn, stosowanie geometrycznych form w motywach i charakterystyczna "rytmiczność"" kompozycji. Szczególnie w obrazach z 1949 roku widoczny jest wpływ malarstwa kubistycznego.
Tuż po wojnie artysta oficjalnie ukończył studia, uzyskując dyplom na reaktywowanej, warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Nadal mieszkał w Klarysewie, pracował intensywnie - malował prowincjonalne pejzaże i portrety bliskich. Przedstawiony motyw i środki formalne nie budzą żadnych wątpliwości, że prezentowana praca powstała podczas jednego z plenerów, pomiędzy rokiem 1947 a 1948. Pomimo pewnej alienacji młody malarz dostrzeżony został przez warszawskie środowisko artystyczne i zaproszony do zaprezentowania swoich prac na indywidualnym pokazie w kierowanym przez Mariana Bogusza Klubie Młodych Artystów Plastyków w 1949 roku. Mimo że w odczuciu artysty wystawa nie spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem ze strony publiczności, stanowiła niewątpliwie dla młodego Fangora formę nobilitacji i ważny krok w kierunku rozwoju późniejszej twórczości. Echa obrazów z lat 40. powróciły później w plakatowej działalności artysty i obrazach figuratywnych powstałych po roku 1990. Do wielu kompozycji nawiązywał dosłownie na początku lat 2000 na nowo interpretując i uzupełniając prace z młodości o współczesne wątki.

W czasie okupacji studiował prywatnie u Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Uzyskał dyplom w warszawskiej ASP w 1946. Na festiwal Młodzieży i Studentów w Warszawie wraz z Henrykiem Tomaszewskim zaprojektował dekorację przestrzenną w plenerze. Odtąd prace malarskie były realizowane w relacji do przestrzeni poza obrazem - jak w słynnym “Studium przestrzeni" z 1958 roku, poprzedzającym światowe realizacje environments. Instalacje malarskie z lat 50. i 60., złożone z kolorowych kontrastujących kręgów i fal, dotykały problemów optycznych i były bliskie sztuce op - art. Ukoronowaniem tego okresu była indywidualna wystawa w Guggenheim Museum w Nowym Jorku (1970). Prowadził działalność pedagogiczną na uniwersytetach w Anglii i USA. Jego prace znajdują się w największych kolekcjach na świecie.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.