M15, 1970 r.

Urodził się w 1922 w Warszawie.W czasie wojny studiował prywatnie u T. Pruszkowskiego i F.S. Kowarskiego, w 1946 ukończył warszawską ASP. Jest awangardowym malarzem i grafikiem. Początkowo próbował znaleźć własną formułę realizmu socjalistycznego (Matka Koreanka, 1951). Do 1955 brał udział w oficjalnym życiu artystycznym PRL. Zniechęcony do socrealizmu zwrócił się w stronę plakatu i grafiki, potem szukał własnej formuły plastycznej, malując obrazy o uproszczonych formach. W 1958 w Warszawie wykonał prekursorską wobec environments kompozycję przestrzenną, przy użyciu swoich obrazów (wystawa Studium przestrzeni, wspólnie z S. Zamecznikiem). Wtedy też zaczął malować pulsujące barwami abstrakcyjne obrazy, dające wrażenie ruchu. Na początku lat 60-tych wyjechał za granice i w 1966 zamieszkał na stałe w USA, gdzie eksperymenty abstrakcjonisty łączył z bliskim hiperrealizmowi malarstwem figuratywnym. W roku 1999 powrócił do kraju. Mieszka i tworzy w Błędowie, w połowie drogi między Warszawą a Radomiem.

Wojciech Fangor jest jednym z nielicznych polskich artystów powojennego okresu, którzy swoim dziełem wyprzedzili czas w skali światowej. Jest do tej pory także jedynym polskim artystą, który miał indywidualną wystawę w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku. Artysta zasłynął przede wszystkim, jako twórca inspirowanych op-artem przestrzeni, które tworzył głównie w latach 60-tych i 70-tych.