M 39, 1969 r.

POCHODZENIE:
- kolekcja The Solomon R. Guggenheim Museum
- kolekcja prywatna, Morristown, New Jersey
- Sotheby’s New York, 2007
- kolekcja Wojciecha Fibaka, Monte Carlo

WYSTAWIANY:
- Fangor, wystawa indywidualna w Solomon R. Guggenheim Museum, Nowy Jork 18.02.1970-07.02.1971
- Fort Worth Center Museum, Fort Worth (Teksas) 4.04-9.05.1971
- University Art Museum, Berkeley (Kalifornia) 04.07-15.09.1971
- Fangor, Galeria Fibak, Warszawa 24.06-25.07.2007
- Wojciech Fangor. Przestrzeń jako gra, Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków, 20.10.2012-20.01.2013
- Sztuka współczesna z kolekcji Wojciecha Fibaka, Muzeum Okręgowe im. Lena Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, 23.06-26.08.2018

LITERATURA:
- Fangor, katalog wystawy indywidualnej w Solomon R. Guggenheim Museum, Nowy Jork 1970, poz. 16, s. 18 (il.)
- Fangor, katalog wystawy, [red.] Stefan Szydłowski, Cezary Ślaziński, Warszawa 2007 (okładka)
- Wojciech Fangor. Przestrzeń jako gra, katalog wystawy, [red.] Stefan Szydłowski, Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 2013, s. 10-11, 413 (il.)
- Fangor. Color and Space, [red.] Magdalena Dabrawski, Mediolan 2018, s. 125 (il.)
- Sztuka współczesna z kolekcji Wojciecha Fibaka, katalog wystawy, Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2018, s. 101 (il.)

„M39” wraz z 33 innymi płótnami powstało specjalnie na indywidualną wystawę artysty w The Solomon R. Guggenheim Museum. Podobnie jak w poprzednich realizacjach artysta kontynuował swoją koncepcję pozytywnej przestrzeni iluzyjnej, która rozciąga się między płótnem a widzem i zasadza się na naturalnych funkcjach aparatu optycznego. Obrazy te nie są ograniczone ramami, stanowią otwarte kompozycje, które pulsują ruchem i kolorem. Prace Wojciecha Fangora po raz pierwszy zostały zaprezentowane nowojorskiej publiczności w trakcie wystawy „15 Polish Painters” w 1961. Cztery lata później został zaproszony do udziału w kolejnej ważnej wystawie, mającej wpływ na obraz sztuki lat 60. Mowa o „The Responsive Eye”, która eksponowana była w The Museum of Modern Art w Nowym Jorku, a następnie jako wystawa podróżująca dotarła do St. Louis, Seattle, Pasadeny i Baltimore. Po kontakcie z obrazami Fangora amerykański krytyk John Gruen stwierdził: „Ta umiejętność Fangora polega na tym, że potrafi on uzyskać pulsowanie kolorów w stopniu, który prawie powoduje ból, kiedy się na nie patrzy. (...) Ale kiedy oko przyzwyczai się do tego efektu, odkrywamy harmonijną konstrukcję jego abstrakcyjnych kształtów (przeważnie w kształcie ameby lub kół) i ostateczny efekt jest olśniewającą i piękną lekcją tworzenia sztuki optycznej, w jej najgłębszej i najbardziej lirycznej postaci” (John Gruen, Angels in Treetops, „New York Magazine”, 4 stycznia 1971, [cyt. za:] Bożena Kowalska, Fangor. Malarz przestrzeni. Warszawa 2001, s. 179).
Tytułowa litera M jest oznaczeniem pracowni w Madison, w której powstało prezentowane płótno. Indywidualna wystawa w Solomon R. Guggenheim Museum w 1970 stanowiła symboliczne ukoronowanie twórczości Wojciecha Fangora i potwierdzenie jego istotnej roli na międzynarodowej scenie artystycznej. Magdalena Dabrowski zwróciła uwagę, że sama zaskakująca architektura przestrzeni muzealnej zdawała się być zaprojektowana do ekspozycji tych prac, które podobnie jak forma budynku wciągały odbiorcę w optyczną iluzję. „Architektura i malarstwo komponowały się w sposób organiczny. Tak więc oko widza stojącego w centrum rotundy, na parterze, ślizgało się po wibrujących, kolorystycznych przestrzeniach ramp, rozmieszczonych na różnych poziomach, stwarzając wrażenie wnętrza wypełnionego różnymi drgającymi barwami” (Magdalena Dabrowski. Fangor – epizod nowojorski: Guggenheim 1970, [cyt. za:] Wojciech Fangor. Przestrzeń jako gra, [red.] Stefan Szydłowski, Kraków 2012, s. 132).
Poglądy Fangora na problemy przestrzenne w malarstwie stanowiły novum również w Stanach Zjednoczonych. O ile inni artyści tworzący w duchu op-artu w swoich dokonaniach skupiali się na płaszczyźnie obrazu, tak Fangor swoje eksperymenty skierował ku analizie przestrzeni realnej, bowiem „uważał, że istotą jest realna przestrzeń otaczająca widza, odnotowana w czasie jako element powodujący powstanie nowych relacji pomiędzy formą, kolorem i światłem” (Magdalena Dabrowski. Fangor – epizod nowojorski: Guggenheim 1970, [cyt. za:] Wojciech Fangor. Przestrzeń jako gra, [red.] Stefan Szydłowski, Kraków 2012, s. 133).
Obrazy Fangora, pozostające w obrębie sztuki nieprzedstawieniowej, kreowane są za pomocą form miękkich, organicznych. Do tej inspiracji naturą artysta chętnie się przyznawał. Rodzina Fangora po I wojnie światowej przeprowadziła się z Krakowa do Warszawy, gdzie urodził się artysta. Jego matka Wanda z Chachlowskich, która była pianistką, przekazała synowi zamiłowania artystyczne. Twórca wspominał, że, odkąd sięga pamięcią, potrzebował malowania, które traktował jako formę poznawania świata, ale także radzenia sobie z najwcześniejszymi lękami i grozą. Wyczulony był także na wszelkie wrażenia towarzyszące procesowi powstawania zarówno rysunku, jak i obrazu – aromaty kredek, akwareli i farb olejnych. Według Fangora w procesie tworzenia biorą udział wszystkie zmysły, intelekt, emocje, które powinny ze sobą harmonijnie współdziałać. Wspominał, że traktowanie malarstwa jako odskoczni od samotności, przy nie najlepszym radzeniu sobie z nauką, napawało ojca niepokojem, zaś matkę entuzjazmem. Artysta żartował, że w owych czasach zwykło się stawiać znak równości między pociągiem do malarstwa, a tym do alkoholu.

W czasie okupacji studiował prywatnie u Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Uzyskał dyplom w warszawskiej ASP w 1946. Na festiwal Młodzieży i Studentów w Warszawie wraz z Henrykiem Tomaszewskim zaprojektował dekorację przestrzenną w plenerze. Odtąd prace malarskie były realizowane w relacji do przestrzeni poza obrazem - jak w słynnym “Studium przestrzeni" z 1958 roku, poprzedzającym światowe realizacje environments. Instalacje malarskie z lat 50. i 60., złożone z kolorowych kontrastujących kręgów i fal, dotykały problemów optycznych i były bliskie sztuce op - art. Ukoronowaniem tego okresu była indywidualna wystawa w Guggenheim Museum w Nowym Jorku (1970). Prowadził działalność pedagogiczną na uniwersytetach w Anglii i USA. Jego prace znajdują się w największych kolekcjach na świecie.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.