Kompozycja, 1973 r.

„Współczesny obraz przestał być dziurą w ramie do zaglądania w głąb. Zaczął emanować swą powierzchnia na zewnątrz, stał się źródłem promieniowania, wytwarzając w przestrzeni strefę fizycznego działania”.
WOJCIECH FANGOR

Początek lat 70. był dla Fangora momentem zwrotnym w karierze. Po spektakularnym sukcesie na artystycznej arenie międzynarodowej
(wystawa w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku w 1970), kiedy jego wielkoformatowe, opartowe płótna były już rozpoznawane
przez krytyków i odbiorców sztuki, Fangor w latach 70. powrócił do tworzenia prac na papierze – medium z którym związane były początki
jego artystycznej kariery. W tym okresie tworzył delikatne formy, przypominające poruszające się płaszczyzny żywego organizmu. Delikatne
w kolorze i w fakturze rysunki intrygujące odbiorcę i zachęcające go do interakcji.

Stefan Szydłowski opisywał prace rysunkowe Fangora słowami: „Od rysunku się zaczyna; przy pomocy kreski, linii próbujemy sami doświadczyć czegoś wizualnego i podzielić się tym z innymi. Wielokrotne powracanie do tematu ustanawia szczególny związek między artystą i rysowanym obiektem, czyni rysowanie czymś granicznym, co jednocześnie jest w nas i poza nami. Rysunek zdaje się być bardziej niż inne formy wypowiedzi artystycznej, wypowiedzią osobistą, w której widać bardziej niż w innych tego, kto rysuje. Rysowanie, podobnie jak pisanie, jest udzielaniem siebie temu, co się obserwuje i próbuje uchwycić w rysunku, ale także i ten, kto rysuje, poddaje się temu, co rysowane. Na podstawie pisma można wiele powiedzieć o piszącym, ale praca nad nim może być także drogą do kształtowania charakteru człowieka. (…) Wydaje się, że wystarczy odpowiedzieć sobie na pytania: co, jak i dlaczego rysował Fangor, by dowiedzieć się czegoś o nim i jego świecie”.

W prezentowanej pracy rysunkowej Fangor zastosował rozedrgane smugi, które skupiając się w jednym punkcie tworzą zjawisko urojonej pulsacji. Nieregularne linie w kolorach zasadniczych (żółty, czerwony, niebieski), lgną do epicentrum powstałego z nich tworu, wyglądającego jak komórka żywego organizmu. Pulsują i wirują wokół centrum kompozycji, nie pozwalając na skupienie wzroku w jednym punkcie.

Swoje eksperymenty przestrzenne Fangor opisywał słowami: „Rozproszenie i brak konturów, niemożność lokalizacji jakiegokolwiek punktu, przepływanie w sposób ciągły kolorów – uniemożliwia ogniskowanie soczewki oka, identyfikację i lokalizację kształtu, wartościowanie wielkości. Powoduje frustrację, wynikłą z potrzeby zdefiniowania kształtu i z niemożności zaspokojenia tej potrzeby. To stwarza potężny, nowy kontrast, a kontrast – to budulec każdego dzieła sztuki. Kontrast pomiędzy: widzę i nie widzę, wiem i nie wiem, tutaj i tam, teraz i wtedy”. Ów dialog lub gra prowadzona z odbiorcą, której mianem krytycy sztuki określają prace Wojciecha Fangora, tworzony był intuicyjnie i pod wpływem doznań emocjonalnych. Fangor wielokrotnie podkreślał, że zawsze wolał improwizację niż ekierkę i cyrkiel.

W czasie okupacji studiował prywatnie u Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Uzyskał dyplom w warszawskiej ASP w 1946. Na festiwal Młodzieży i Studentów w Warszawie wraz z Henrykiem Tomaszewskim zaprojektował dekorację przestrzenną w plenerze. Odtąd prace malarskie były realizowane w relacji do przestrzeni poza obrazem – jak w słynnym “Studium przestrzeni” z 1958 roku, poprzedzającym światowe realizacje environments. Instalacje malarskie z lat 50. i 60., złożone z kolorowych kontrastujących kręgów i fal, dotykały problemów optycznych i były bliskie sztuce op – art. Ukoronowaniem tego okresu była indywidualna wystawa w Guggenheim Museum w Nowym Jorku (1970). Prowadził działalność pedagogiczną na uniwersytetach w Anglii i USA. Jego prace znajdują się w największych kolekcjach na świecie.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.