Bez tytułu (Szkic do obrazu), 1957 r.

Prezentowana praca pochodzi z okresu, kiedy Fangor zdecydował się porzucić sztukę socrealistyczną, w której granicach dotychczas się poruszał i odnosił znaczące sukcesy, m.in. otrzymał II nagrodę na2. Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki w Warszawie (1951). Podjął współpracę z architektami: Stanisławem Zamecznikiem, Oskarem Hansenem, Zbigniewem Ihnatowiczem i Jerzym Sołtanem, która sprawiła, że malarz zafascynował się przestrzenią. Jak pisze Ewy Gorządek:"Po namalowaniu rozproszonego tła artysta odkrył, że działają one na przestrzeń przed obrazem, zmieniając ją i uaktywniając. Powstała iluzja przestrzeni, rozwijająca się od obrazu w kierunku widza. Artysta zrezygnował z uzupełniania płócien elementami figuratywnymi, a swoje odkrycie nazwał później 'pozytywną przestrzenią iluzyjną'"(Ewa Grządek, www.culture.pl). Uproszczone środki, jakimi zaczął się posługiwać, można odczytać jako w jakiejś mierze transpozycję jego doświadczeń z plakatem, który wzniósł na tak wysoki poziom, że został okrzyknięty współtwórcą Polskiej Szkoły Plakatu. Wypracowany w tamtym czasie język artystyczny towarzyszył Fangorowi aż do połowy lat 70. - poprzez zamglone krawędzie ukazywanych kształtów wzbudzał w odbiorcach wrażenia zbliżone do op-artowskich. Wojciech Fangor jest postacią monumentalną dla polskiej historii sztuki. Był tytanem pracy, a w swoich poszukiwaniach twórczych nie lękał się przed zmianą stylu, co zaowocowało niezwykle zróżnicowanym dorobkiem artystycznym.
W czasie okupacji studiował prywatnie u Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Uzyskał dyplom w warszawskiej ASP w 1946. Na festiwal Młodzieży i Studentów w Warszawie wraz z Henrykiem Tomaszewskim zaprojektował dekorację przestrzenną w plenerze. Odtąd prace malarskie były realizowane w relacji do przestrzeni poza obrazem - jak w słynnym "Studium przestrzeni" z 1958 roku, poprzedzającym światowe realizacje environments. Instalacje malarskie z lat 50. i 60., złożone z kolorowych kontrastujących kręgów i fal, dotykały problemów optycznych i były bliskie sztuce op - art. Ukoronowaniem tego okresu była indywidualna wystawa w Guggenheim Museum w Nowym Jorku (1970). Prowadził działalność pedagogiczną na uniwersytetach w Anglii i USA. Jego prace znajdują się w największych kolekcjach na świecie.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.