1/90 - dyptyk, 1990 r.

Egzotyczne pejzaże pojawiają się w twórczości Ćwiertniewicza u schyłku lat 80. Inspirację stanowił dla artysty pobyt na wyspie Madera, po powrocie zaczął tworzyć wielkoformatowe płótna zapełnione wybujałą, wyimaginowaną roślinnością. Ponad butelkową zielenią traw lub drzew zawieszone jest zazwyczaj żółte niebo, przez które przepływają czerwone, eliptyczne chmury sprawiając, że pejzaże nabierają nierzeczywistego charakteru. Prace tego okresu dzięki przedstawionym motywom i żywej kolorystyce swoją estetyką oscylują na pograniczu surrealizmu i sztuki naiwnej.
Poza tropikalnymi pejzażami artysta znany jest przede wszystkim z obrazów abstrakcyjnych - barwnych kompozycji z motywem rozmieszczonych nieregularnie kół. W ostatnich, tworzonych przez siebie cyklach powrócił po latach do malarstwa figuratywnego, w nurcie którego powstał słynny cykl monumentalnych, niemal hiperrealistycznych aktów, głównie męskich.

Studiował Malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1976 - 1981. Opublikował siedem tomików dziennika: Dziennik malarza (wyd. Stowarzyszenie Artystyczne Otwarta Pracownia, Kraków 2002), Bez tytułu (Kraków 2004), Ulica Długa (Kraków 2005), Bez tytułu 2 (Kraków 2006), Rok 2006 (Kraków 2007), 2007 (Kraków 2008), 2008 (Kraków 2009). Jest laureatem m.in. Nagrody Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida. Jego prace znajdują się w kilku kolekcjach publicznych (m.in. w Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Górnośląskim w Bytomiu, Bibliotece Głównej ASP w Krakowie), były prezentowane na ponad czterdziestu pięciu wystawach indywidualnych oraz stu zbiorowych.