Scena rodzajowa na wsi

Socjologia i historiozofia nie są jego zawodem, a instynkt artystyczny wiedzie go pewniej, niż zawiłe rozumowanie, sztukowane cytatami z dziejów. Upojony pięknem zabytków chłopskiej odwiecznej słowiańskiej kultury, Tetmajer chce je ocalić dla życia, zapewnić pierwszeństwo w artystycznej stronie codziennego życia. Jeśli ku chłopstwu przywiodła go tęsknota za mocą, za dotknięciem tej niezwalczonej siły, o którą polskość bezpiecznie na wiek oprzeć się może, to w zespoleniu z ludem utrzymało go piękno, jarzące się z krasnej sukmany, z jaskrawych pstrych chust na głowach dziewek, z każdego szczegółu ziemi krakowskiej. JAN STEN, MŁODA POLSKA (SERIA DRUGA). WŁODZIMIERZ TEMTAJER, "KRYTYKA" 1902, T. 1, Z. 6

Był przyrodnim bratem poety Kazimierza. Malarz, grafik i poeta. Ukończył studia na kierunku filozofii i filologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1882-86 kontynuował naukę w SSP w Krakowie u Wława Łuszczkiewicza, Floriana Cynka i Leopold Löffera oraz w latach 1889-95 u Jana Matejki. Naukę uzupełnił w Monachium w latach 1886-89 u Alexandra Wagnera oraz w Paryżu i Wiedniu (u Christiana Griepenkerkla). W 1980 ożenił się z Anną Mikołajczykówną; w 1895 zamieszkał w Bronowicach, wsi pod Krakowem. Należał do TAP "Sztuka" i grupy "Zero". Od 1901 prowadził szkołę malarstwa dla kobiet. Malował głównie sceny rodzajowe, przedstawiające często folklor wsi podkarpackich. Tworzył także polichromie, w których łączył motyw ludowy z secesyjną stylizacją. Zajmował się też ilustrowaniem książek oraz projektowaniem witraży.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.