W obozie w Tyberiadzie, 1943 r.

W czasie zawieruchy II wojny światowej, Wlastimil Hofman wraz z żoną Adą dotarł przez Moskwę, Odessę i Stambuł w 1941 roku do Palestyny. Prezentowany obraz powstał w czasie podróży artysty po kraju - Hofmanowie mieszkali najpierw w Tel - Awiwie, później w Jerozolimie, ale odwiedzili wiele palestyński miast i miasteczek, także Tyberiadę, gdzie mieszkali liczni polscy uchodźcy. Świadectwem tamtych czasów jest kamienny pomnik przy kościele św. Piotra w kształcie ołtarza z herbami polskich miast - Warszawa, Kraków, Poznań, Gdańsk, Lwów i Wilno - wybudowany pod koniec II wojny światowej.

W latach 1895-1899 studiował w krakowskiej SSP pod kierunkiem F. Cynka, J. Malczewskiego, J. Unierzyskiego i J. Stanisławskiego. Lata 1899-1901 spędził w paryskiej Academie des Beaux-Arts u J. L. Gerôme`a. Podczas II wojny światowej był w ZSSR, Tel-Avivie i Jerozolimie. Po powrocie do kraju zamieszkał w Krakowie, a następnie przeniósł się do Szklarskiej Poręby. Należał m.in. do TAP "Sztuka", Grupy Zero, Grupy Pięciu oraz "Secesji" wiedeńskiej. Na jego pracę ogromny wpływ miała symboliczna twórczość J. Malczewskiego. Hofman malował głównie obrazy religijne, sceny rodzajowe, portrety i pejzaże. Jego modelami byli często biedni, prości ludzie, którzy zyskali w jego pracach ponadczasową godność.