Przy kapliczce przydrożnej, 1918 r.

Prezentowany obraz pochodzi z najciekawszego okresu twórczości Wlastimila Hofmana, przypadającego na lata 1905 - 1914. Wówczas w repertuarze tematów malarza pojawiają się sentymentalne motywy religijne, portrety dzieci, starców, włóczęg czy wiejskie sielanki faunów. Melancholijna poetyka twórczości Hofmana polega na baśniowym lecz tajemniczym ujęciu wiejskich podań ludowych. Na piaszczystej drodze, przy ludowej kapliczce Chrystusa Frasobliwego, zmęczony chłopiec przystanął odpocząć. Pogrążony w zadumie bądź śnie zdaje się nie dostrzegać postaci małego anioła, grającego na ludowej oktawce. W malarstwie Hofmana często pojawiają się postaci dzieci, skupionych na kontemplacji, nieobecnych, pozbawionych radosnej, młodzieńczej beztroski. Prezentowana praca jest wyjątkowym przykładem zharmonizowanej, nasyconej kolorystyki, gdzie intensywna barwa kapliczki doskonale łączy się z karminem skrzydeł anioła oraz przygaszonym zielonym tłem. W swoich pracach Hofman zazwyczaj stosował zwężoną, subtelną gamę zdominowaną przez ciepłe ochry, słomkowe żółcenie i szarości.