PORTRET OFICERA, 1917

Urodzony w Pradze, do Krakowa przyjechał w 1889. W 1895 uczęszczał na wieczorowe lekcje rysunku w pracowni Floriana Cynka w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W latach 1996-1998 studiował malarstwo w tejże szkole pod kierunkiem Jana Stanisławskiego, Jacka Malczewskiego a w 1901-1902 u Leona Wyczółkowskiego. W latach 1899-1901 studiował w paryskiej École des Beaux-Art. Wlastimil Hofman był związany zarówno z polskim, jak i czeskim środowiskiem artystycznym, był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", czeskiego ugrupowania "Manes", a także współzałożycielem w 1905 krakowskiej Grupy Pięciu. W latach 1914-1917 mieszkał w Pradze, a do 1920 w Paryżu. W 1920 wrócił do Krakowa. W czasie II wojny z Legionem Czeskim przeszedł przez Tarnopol, Stambuł, Hajfę i Tel-Aviv do Jerozolimy. W 1946 wrócił do Krakowa i wkrótce osiadł w Szklarskiej Porębie, gdzie znajduje się niewielkie poświęcone mu muzeum.
Wlastimil Hofman był przedstawicielem późnego okresu symbolizmu młodopolskiego. Był wiernym uczniem Jacka Malczewskiego, nadającym swoim obrazom ton bardziej liryczny. Inspiracji szukał we wsi polskiej. Malował wiejskie Madonny, świętego Jana Chrzciciela, dzieci, postacie fantastyczne a także (jak Jacek Malczewski) autoportrety.
W charakterystycznej dla Hofmana kompozycji na pierwszym planie przedstawiony został oficer w mundurze armii austriackiej zwrócony w lewo na tle przestrzeni miejskiej.
Widoczny plac to rynek krakowski z symboliczną grupa stojącą przed kościołem Mariackim i Sukiennicami. Na jego środku małe dziecko próbuje okiełznać białego pegaza, łapiąc go za uzdę. Przed pegazem stoi naga kobieta. Za wyjątkiem partii twarzy obraz malowany jest gładko. Kolorystyka jest przygaszona, pastelowa z akcentem polskiej czerwieni na mundurze.
Prezentowany obraz z dużym prawdopodobieństwem można potraktować jako portret generała Stanisława hrabiego Szeptyckiego (1867-1950). Był on pułkownikiem wojska austriackiego, od 1916 roku dowódcą III Brygady Legionów Polskich, następnie do 1917 komendantem całości Legionów. Do 1918 sprawował funkcję generała-gubernatora w Lublinie. Od 1918 Szeptycki służył w Wojsku Polskim. W roku 1923 był ministrem spraw wojskowych, po przewrocie majowym 1926 w stanie spoczynku.