GŁOWA CHRYSTUSA, 1951

Hofman studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (w latach 1896-1901, kolejno u F. Cynka, J. Stanisławskiego, J. Malczewskiego i L. Wyczółkowskiego) oraz paryskiej Ecole des Beaux Arts (1899-1902). Przed II wojną światową mieszkał w Krakowie, lata wojny spędził w Palestynie, po powrocie do Polski osiadł w Szklarskiej Porębie. Największy wpływ wywarło na nim symboliczne malarstwo Jacka Malczewskiego. Hofman posługiwał się jednak bardziej czytelnymi znakami niż Malczewski, do najlepszych jego obrazów należą powstałe w początku wieku XX obrazy religijne osadzone w realiach polskiej wsi i polskim pejzażu, takie jak Spowiedź z 1906 (Muz. Nar. w W-wie), czy Madonna z 1909 (Muz. Nar. w Poznaniu). Religijność malarza bardzo znacząco wpływała na jego sposób przedstawiania świata.
Namalowany w czasach socjalizmu obraz Głowy Chrystusa, świadczy o głębokim przywiązaniu Hofmana do tradycji sakralnej, a nawet o odwadze demonstrowania malarstwa innego od oficjalnie propagowanego "socjalistycznego w treści, realistycznego w formie".