Autoportret na tle Wawelu, 1921 r.

HOFMAN Wlastimil - także: Hofmann, Hoffman, Hoffmann; Vlastimil, Wlastimil
Urodził się w Karlinie (obecnie dzielnica Pragi). W latach 1895-1899 studiował w krakowskiej SSP pod kierunkiem F. Cynka, J. Malczewskiego, J. Unierzyckiego i J. Stanisławskiego. Lata 1899-1901 spędził w paryskiej Academie des Beaux-Arts u J.L. Gerôme`a. Od 1901 roku kontynuował naukę w macierzystej uczelni w pracowni L. Wyczółkowskiego. Należał do Towarzystwa Artystów Czeskich "Manes" i Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Był współzałożycielem Grupy Pięciu i Grupy Zero. Podczas II wojny światowej był w ZSSR, Tel-Avivie i Jerozolimie. Po powrocie do kraju zamieszkał w Krakowie, a następnie przeniósł się do Szklarskiej Poręby. Na jego pracę ogromny wpływ miała symboliczna twórczość J. Malczewskiego. Hofman malował głównie obrazy religijne, sceny rodzajowe, portrety i pejzaże. Jego modelami byli często biedni, prości ludzie, którzy zyskali w jego pracach ponadczasową godność.