Projekt stoiska - Industrie du papier na targi w Zagrzebiu, około 1947 r.

Kiedy na przełomie lat 40. i 50. twórczość Władysława Strzemińskiego skupiona była głównie na opracowywaniu „Teorii widzenia”, a jego kariera dydaktyczna chyliła się ku końcowi, korzystając ze zleceń często „podrzucanych” mu m.in. przez współpracowników, w latach 1947-50 wykonywał prace w zakresie sztuki użytkowej. W zakres projektów oraz licznych realizacji wchodziły wnętrza lokali użytkowych, sklepy, kawiarnie, pawilony targowe oraz stoiska zarówno w kraju, jak i za granicą. Architekt Jerzy Oplustil, który wielokrotnie współpracował z Władysławem Strzemińskim przy tego typu projektach, po latach wspominał: „Moje kontakty ze Strzemińskim, poczynając od momentu wzajemnego pierwszego zetknięcia na terenie uczelni artystycznej w Łodzi, wprowadziły mnie natychmiast w atmosferę walki z licznymi, 'zionącymi ogniem nienawiści' do Strzemińskiego, koteriami plastyków. W takich warunkach powstało nasze pierwsze skromne, ale kolorowe stoisko na targach w Zagrzebiu w roku 1947; nota bene ponoć zamalowane na szaro przez zwolennika szarzyzny. Osobnik ten pofolgował sobie. W 1948 stoczyłem walkę, częściowo wygraną, o pawilon papierniczy na Wystawie Ziem Odzyskanych we Wrocławiu. Przebieg utarczki miał jednak charakter już bardziej dramatyczny − bo oparł się nawet o władze policyjne, gdy ścianę znów usiłowano zamalować na ulubiony dla zwolenników szarzyzny, szary kolor”. Projekt stoiska papierniczego na targi w Zagrzebiu jest pracą o wyjątkowych walorach artystycznych. Pierwsze, co rzuca się w oczy, to dobór niezwykle intensywnych i czystych kolorów. Nikogo jednak nie zdziwi fakt, iż są to trzy kolory zasadnicze: żółty, niebieski i czerwony oraz trzy nie-kolory: czerń, biel i szarość. Przejrzysta, ażurowa, utrzymana w duchu neoplastycznym praca, powstała w 1947 roku. Projekt zakładał wejście do przestrzeni stoiska, które stanowiła przejrzysta, niebieska konstrukcja prezentująca napis industrie du papier. Wewnątrz, po prawej stronie, umieszczona została gablota, przypominająca jedną z kompozycji przestrzennych Katarzyny Kobro. Lewą ścianę stoiska zajmowały ciągi półek ułożone w ciągi poziomych pasów. Tło natomiast zdobiły plakaty reklamujące papierniczy rynek.

Edukację artystyczną rozpoczął w roku 1918 od zajęć z Pierwszych Państwowych Wolnych Pracowni w Moskwie. W tym czasie nawiązał artystycznie kontakty z Kazimierzem Malewiczem i Wladimirem Tatlinem. W 1921 roku przeprowadził się do Wilna, gdzie współorganizował Wystawę Nowej Sztuki (1923) oraz grupy Blok Kubistów, Suprematystów i Konstruktywistów. Był członkiem międzynarodowej grupy Abstraction-Creation. Od roku 1931 przebywał w Łodzi, gdzie współtworzył Międzynarodową Kolekcję Sztuki Nowoczesnej. Po 1945 roku zajmował się nauczaniem w łódzkiej PWSSP. Swoją twórczością wniósł wiele w światową awangardę. Krytyka światowa zalicza Strzemińskiego do ścisłej czołówki artystów XX wieku.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.