Pejzaż morski, 1939 r.

Po latach formalnych poszukiwań, które zaowocowały opracowaniem własnej teorii sztuki zdefiniowanej jako unizm, Strzemiński dokonał rozróżnienia pomiędzy tworzonymi przez siebie pracami unistycznymi a obrazami eksperymentalnymi, do których zaliczał kubistyczne martwe natury i morskie oraz miejskie krajobrazy. Były to zazwyczaj prace małoformatowe, intymne, w których trzon stanowiły stosunki przestrzenne pomiędzy plamami barwnymi i biomorficznymi. W przeciwieństwie do unistycznych prac, Strzemiński właśnie w interpretacji natury widział możliwość eksperymentu, korzystania z naturalnie istniejących rytmów, irregularnych symetrii, giętkich linii czy pulsujących plam barwnych.
Lata 1939-50 obfitowały w twórczości Strzemińskiego w małoformatowe prace malowane tuszem, węglem i ołówkiem na podłożu papierowym. Wakacje spędzone wraz z rodziną nad morzem w 1939 roku zaowocowały powstaniem serii pejzaży morskich. Tworząc kompozycję „Pejzaż morski”, artysta posłużył się ameboidalną, miękką i jednakowej grubości linią, nadając przedstawionym formom efekt delikatnego ruchu, lekkości i płynności.
Prezentowany niewielkich rozmiarów rysunek, wykonany ołówkiem na powierzchni delikatnej kalki jest nie tylko przykładem mistrzowskiej, innowacyjnej interpretacji pejzażu. Ze względu na wykorzystane przez artystę podłoże (kalka) jest on również jedną z tzw. „matryc”, które artysta nierzadko stosował do powielania swoich kompozycji. Używając kalki technicznej, papieru pergaminowego (stosowanego do pakowania artykułów spożywczych) lub papieru woskowanego, Strzemiński przerysowywał kontur nakreślonej uprzednio na kalce kompozycji, następnie obrysowując zagłębienia powstałe po ołówku lub rylcu. Znane są liczne prace na papierze o powielalnej kompozycji, które powstały poprzez przeniesienie na papier konturu rysunku z matrycy – prace z cyklu „Białoruś zachodnia” (1939), „Deportacje” (1940), „Wojna domowa” (1941), „Twarze” (1942), „Tanie jak błoto” (1944), „Ręce, które nie z nami” (1945), „Olimpiada” (1948), „Małorolni” (1950) oraz liczne, pojedyncze prace nie wchodzące w skład żadnych cykli. Rysunki powstałe przy użyciu „matryc” nie są jednak mechanicznie powielanymi motywami. Odróżniają je od siebie drobne zmiany, takie jak dodanie światłocieniowego modelunku za pomocą roztartego węgla lub kredki.

Edukację artystyczną rozpoczął w roku 1918 od zajęć z Pierwszych Państwowych Wolnych Pracowni w Moskwie. W tym czasie nawiązał artystycznie kontakty z Kazimierzem Malewiczem i Wladimirem Tatlinem. W 1921 roku przeprowadził się do Wilna, gdzie współorganizował Wystawę Nowej Sztuki (1923) oraz grupy Blok Kubistów, Suprematystów i Konstruktywistów. Był członkiem międzynarodowej grupy Abstraction-Creation. Od roku 1931 przebywa w Łodzi, gdzie współtworzy Międzynarodową Kolekcję Sztuki Nowoczesnej. Po 1945 roku zajmuje się nauczaniem w łódzkiej PWSSP. Swoją twórczością wniósł wiele w światową awangardę. Krytyka światowa zalicza Strzemińskiego do ścisłej czołówki artystów XX wieku.


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.