Janosika imię nigdy nie zaginie, 1920

Studiował w Wiedniu, w krakowskiej ASP (u T. Axentowicza i L. Wyczółkowskiego), w Paryżu (rzeźba u E. Bourdelle'a) oraz w Lipsku, w akademii Sztuk Graficznych (1912-1913). Uznany za twórcę nowoczesnego drzeworytu polskiego, uprawiał też akwarelę. Wystawiał razem z formistami. Współzałożyciel Stowarzyszenia Artystów Plastyków Rytm. W latach 1922-1934 prowadził katedrę grafiki artystycznej w warszawskiej ASP, a od 1932 był profesorem tej uczelni. W twórczości swej chętnie sięgał do folkloru ludowego, szczególnie często do podhalańskiego. Po 1914 roku porzucił techniki metalowe, poświęcając się drzeworytowi. Stworzył ok. 200 drzeworytów i ok. 100 rycin wykonanych innymi technikami.