POWRÓT Z POŁOWU, 1971

Studiował na krakowskiej Akademii pod kierunkiem Fryderyka Pautscha i Kazimierza Sichulskiego. Był też uczniem Xawerego Dunikowskiego. Po zakończeniu II Wojny Światowej odrzucił propozycję objęcia katedry malarstwa na krakowskiej ASP, lecz współuczestniczył w reaktywowaniu Związku Polskich Artystów Plastyków, później aktywnie brał udział w życiu artystycznym, współtworząc kluby "Marynistów" i "Akwarelistów". Uczestniczył w organizowanych przez wspomniane wyżej kluby plenerach malarskich w kraju i za granicą - m.in. w Neseberze (Bułgaria). Prezentował swoje obrazy na wielu wystawach zbiorowych. W jego dorobku były też wystawy indywidualne (np. w Londynie w 1958 roku), z których największa
- jubileuszowa zorganizowana została w krakowskim "Domu Polonii" (1986). Był postacią znaną i rozpoznawalną, wpisaną w sposób nierozłączny w krajobraz Krakowa. Serafin był odznaczony za swą działalność artystyczną jak i patriotyczną wieloma odznaczeniami państwowymi: Srebrnym Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką Miasta Krakowa i innymi. Jego obrazy znajdują się m.in. w Muzeum Watykańskim.