POWRÓT Z KOŚCIOŁA, 1902

Studiował za granicą. Po studiach powrócił do kraju i zamieszkał niedaleko Grójca. Wystawiał w Salonie Artystycznym w Warszawie. Tematem jego prac były wiejskie sceny rodzajowe. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie i Poznaniu; pojawiają się także na rynku sztuki. W czasopiśmie "Biesiada Literacka" z roku 1905 znajduje się w rubryce "Chwila bieżąca" nekrolog artysty: "Zmarli na prowincji: ś. p.: Władysław Bończa-Rutkowski artysta-malarz w chwilach wolnych od zajęć gospodarskich na zagonie ojczystym w Dańkowie, w gub. Płockiej. Swojskość stanowi znamienną cechę talentu, który nad wszystko ukochał wioskę i lud bratni" ("Biesiada Literacka", 1905, nr 36, s. 199). W Muzeum Narodowym znajdują się dwa obrazy artysty: Krajobraz wiejski nocą (1891) i Orka (1892). Trzeci obraz, będący własnością Muzeum, Scena przed dworkiem (1904), znajduje się w apartamentach Urzędu Rady Ministrów. Twórczość Władysława Bończy-Rutkowskiego mieściła się w konwencji realistycznej. Artysta przedstawiał najczęściej sceny rodzajowe z życia wsi. W czwartej ćwierci XIX wieku artyści łączą najczęściej w swej twórczości impresjonistyczne widzenie świata z realizmem. Pojawiają się w sztuce również akcenty symboliczne. Nurt malarstwa pejzażowego i rodzajowego, jaki pojawił się w tym czasie, wiązał się także z dążeniem do stworzenia polskiej sztuki narodowej, świadczącej o odrębności i żywotności narodu w czasach politycznej niewoli. Dla wielu malarzy odtwarzanie rodzimego krajobrazu i scen z życia wsi było sposobem wyrażania ich uczuć patriotycznych, stąd ogromny czasem ładunek emocjonalny, jaki w obrazach jest widoczny.
Na prezentowanym płótnie, w specyficznym świetle nadchodzącej burzy, przedstawił artysta scenę rodzajową. Całość przesycona jest światłem, w którym niebo ciemne, stalowo-szare nie nadaje kompozycji ciemnej tonacji, a odwrotnie, każdą barwę i kontur podkreśla, nasyca, wzmaga. Uchwycony został krótki moment, tuż przed burzą, który takie zjawisko jest w stanie wywołać.