PEJZAŻ Z PODHALA, 1905

Obraz Pejzaż z Podhala dowodzi umiejętności malarskich Jarockiego. Koloryt oparty na zestawieniu brązów i zieleni stanowi nawiązanie do cech stylowych malarstwa Młodej Polski, przywodząc tym samym atmosferę jesiennego zmierzchu. Malarstwo minionej epoki miało odtwarzać nie tylko kształty zewnętrzne natury, lecz także jej "duszę-nastrój".

Władysław Jarocki, architekt, malarz, grafik i pedagog. Studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej oraz malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1902-1906 pod kierunkiem J. Mehoffera i L. Wyczółkowskiego. Naukę kontynuował w paryskiej Académie Julian. Zarówno jako architekt, jak i jako malarz prowadził aktywną działalność artystyczną. Należał m. in. do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" i wiedeńskiego stowarzyszenia Secesji. W latach 1921-37 był profesorem krakowskiej ASP. Przyczynił się do założenia czasopisma Sztuki Piękne, wychodzącego w Krakowie; w 1924 został też jego naczelnym dyrektorem. Malował pejzaże, portrety i sceny rodzajowe, często z życia Hucułów.