Borysław I, 1912 r.

Władysław Jarocki studiował na politechnice lwowskiej, gdzie uzyskał dyplom inżyniera. Następnie, w 1902, rozpoczął studia w krakowskiej ASP u J. Mehoffera i L. Wyczółkowskiego, a w 1906 uzupełnił edukację w Académie Julian w Paryżu. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka oraz Wiedeńskiej Secesji. Był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Prowadził ożywioną działalność artystyczną i pedagogiczną: w 1921 został mianowany profesorem nadzwyczajnym krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, w latach 1925-28 był dziekanem wydziału malarstwa i rzeźby, od 1937 był profesorem zwyczajnym malarstwa. Wiele wystawiał w kraju i za granicą. W bogatej twórczości Jarockiego niezwykle istotną rolę odgrywa wątek ludowy. Artysta chętnie malował postaci hucułów i górali podhalańskich w charakterystycznie zdobionych strojach oraz ich tradycyjne obrzędy. Znaczna część jego dorobku artystycznego znajduje się obecnie w wielu muzeach oraz w słynnej Harendzie, zakopiańskiej willi zbudowanej przez młodopolskiego poetę Jana Kasprowicza, teścia malarza.