Strażnik złudzeń pobożnych, z cyklu Portrety i rzeczy, 1990 r.

W listopadzie 2012 roku otwarto w krakowskim Pałacu Pod Baranami monograficzną wystawę Władysława Hasiora zatytułowaną "Strażnik snów". Tytuł ekspozycji, symbolicznie odnoszący się zarówno do surrealistycznego aspektu twórczości Hasiora, jak i pozycji samego artysty, ma swoje źródło w pracach powstałych na przełomie lat 80. i 90., tytułowanych właśnie "Strażnikami". Przykładem takiego dzieła jest prezentowany w naszym katalogu "Strażnik złudzeń pobożnych". Artysta pracował nad "Strażnikami" (obok "Strażnika Złudzeń" do cyklu należą m.in. "Strażnik błękitnej nadziei", czy "Strażnik ostatniej perły") w szczególnym momencie swojej kariery. Hasior pod koniec lat 80. był klasykiem nie tylko w kraju. Uchodził w świecie, obok Magdaleny Abakanowicz, za jednego z najważniejszych żyjących twórców Europy Środkowej. Jego pozycję potwierdziła wielka wystawa z 1988 roku, obywająca się w Centralnym Domu Artysty w Moskwie. Na ekspozycji zaprezentowano ponad 120 prac, w większości pochodzących z lat 80. "Dziennik Zachodni" donosił, że: "Na wystawę niełatwo się dostać. Przed kasą kolejka ludzi reprezentujących wszystkie pokolenia moskwian. Najwięcej jednak młodzieży. Wielu studentów uczelni artystycznych (J. Głuski, Hasior w Moskwie, "Dziennik Zachodni", nr 293, 17-18.12.1988, s. 5). Po sukcesie w Moskwie wystawa objechała Europę: Tallin, Sodertalje, Espoo i Viitasaari w Finlandii, Budapeszt, Brukselę, wreszcie Niemcy. Razem z wystawą, od jesieni 1988 roku podróżował sam artysta. "Życie literackie" w styczniu 1990 donosiło: "Nadal nie wiadomo, kiedy [Hasior] powróci do kraju, bo po Belgii ma pojechać do Darmstadtu, gdzie będzie oczywiście również eksponował. Wiadomo tylko, że - jak zwykle - pracuje wiele. Dosyć powiedzieć, że w ciągu owych ostatnich 12 miesięcy wykonał ok. 30 prac, co jest liczbą imponującą, oraz, że ma się ukazać katalog zawierający artystyczny dorobek jego życia" (Plastyka, "Życie Literackie" 14.01.1990, nr 2, s. 10). Czy "Strażnik złudzeń pobożnych" powstał w trakcie tournée Hasiora po Europie, w warunkach szybko zaimprowizowanego atelier, czy w zakopiańskiej pracowni już po jego powrocie, trudno spekulować.

Studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP. W latach 1957-68 pracował jako nauczyciel w Szkole Kenara w Zakopanem. W latach 1970-71 pracował jako scenograf w Teatrze Polskim we Wrocławiu i pedagog tamtejszej PWSSP. Znany przede wszystkim jako twórca monumentalnych rzeźb i łączonych wraz z ich realizacją akcji efemerycznych - Słoneczny rydwan, Płomienne ptaki, Ogniste ptaki, Płonące sztandary. Równolegle ze "Sztandarami" i realizacjami monumentalnymi tworzył kameralne rzeźby. W latach 80. i 90. tworzył "Portrety" w technice assemblage'u i collage'u. Asamblaże tworzył od 1957 roku. Reprezentował Polskę na Biennale w Sao Paulo w 1965 i 1971 roku, Biennale w Wenecji w 1970 roku i wielu innych prestiżowych międzynarodowych wystawach.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.