Kompozycja Zmartwychwstania, 1965 r.

Anda Rottenberg w swojej książce o współczesnej sztuce polskiej pisze o Hasiorze: "wkrótce po studiach w Warszawskiej ASP miał okazję wyjechać do Paryża, gdzie poznał Ossipa Zadkine’a, a następnie odbył podróż po Europie Zachodniej. Ta podróż oraz kontakty z grupą Phases u Eduardem Jaguerem uzbroiła go w odwagę przekraczania czystości gatunkowej i formalnej. Hasior zaczyna tworzyć surrealizujące obiekty, budowane z ‘przedmiotów znalezionych’, najczęściej użytkowych - biednych i prymitywnych, często jarmarcznych - eksponując ich prowincjonalną kiczowatość. Absurdalnie zestawione nabierają nagle nowych znaczeń, urastają do rangi totemu, obiektu czci i magicznego narzędzia. (…) W następnym etapie twórczości pojawiają się ‘formy obrazopodobne’ -- asamblaże złożone z rozmaitych przedmiotów i materiałów, które szybko przekształcają się w ‘Sztandary’ - miękkie płachty, uformowane na podobieństwo archaicznych chorągwi wojennych lub kościelnych, używanych podczas procesji. On także organizuje swoiste procesje, wypuszczając na podhalańskie łąki i pastwiska świątecznie ubranych górali albo strażaków uformowanych w szereg i dźwigających te - z gruntu pogańskie - obiekty kultu. Realizuje w ten sposób swoistą, polskoprowincjonalną odmianę pop-artu zmieszanego z arte povera. Wskazuje na inny niż w całej reszcie świata, rodzimy śmietnik cywilizacyjny, z którego wszak oba te głośne nurty wzięły początek" (Anda Rottenberg, Sztuka w Polsce 1945-2005, Warszawa 2005, s. 119). Zainteresowanie sztuką Władysława Hasiora ostatnimi czasy sukcesywnie rośnie. Z inicjatywy Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem powstał na przykład magazyn "Not. Fot." analizujący zasoby "Notatnika Fotograficznego" artysty.

Studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP. W latach 1957-68 pracował jako nauczyciel w Szkole Kenara w Zakopanem. W latach 1970-71 pracował jako scenograf w Teatrze Polskim we Wrocławiu i pedagog tamtejszej PWSSP. Znany przede wszystkim jako twórca monumentalnych rzeźb i łączonych wraz z ich realizacją akcji efemerycznych - Słoneczny rydwan, Płomienne ptaki, Ogniste ptaki, Płonące sztandary. Równolegle ze "Sztandarami" i realizacjami monumentalnymi tworzył kameralne rzeźby. W latach 80. i 90. tworzył "Portrety" w technice assemblage'u i collage'u. Asamblaże tworzył od 1957 roku. Reprezentował Polskę na Biennale w Sao Paulo w 1965 i 1971 roku, Biennale w Wenecji w 1970 roku i wielu innych prestiżowych międzynarodowych wystawach.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.