Portret Przemysława Mazurkiewicza jako chłopca, 1938 r.

Firma portretowa Witkacego była, jak wiadomo, przedsiębiorstwem o charakterze objazdowym. Artysta udawał się niekiedy w podróż celem realizacji czekających na niego zamówień, innym razem zbierał zlecenia mimochodem, kierowany na prowincję własnymi interesami. W przypadku powstałego portretu sprawa jest niejasna. "Portret Przemysława Mazurkiewicza" powstał bowiem 19 czerwca, kiedy Witkacy przebywał w Katowicach. Oficjalnym celem wizyty było wygłoszenie odczytu "O dziwnych zboczeniach umysłu ludzkiego" w lokalnym Domu Oświatowym, ale wiadomo, że artysta przybył do miasta z niewielkim wyprzedzeniem, już 13 czerwca, i spędził w Katowicach prawie dwa tygodnie. Z listów Witkacego do żony wynika, że chciał on zrealizować w Katowicach 9 portretów, w tym 4 obrazy "oficjalne" oraz 5 prac "grzecznościowych w ramach podziękowań". Być może Witkacy postanowił dłużej zabawić w Katowicach ze względu na istniejące już wtedy połączenie lotnicze z Warszawą? Ostatecznie autor "Nienasycenia" opuścił miasto dopiero 27 czerwca samolotem, udając się do Warszawy. Wrażenia z lotu, pierwszego w życiu artysty, opisał w felietonie dla "Tygodnika Ilustrowanego".
"Portret Przemysława Mazurkiewicza" opisany został przez Witkacego jako należący do Typu B ("[portret] charakterystyczny. Pewne 'uproszczenia', podkreślenia cech, robota mniej wylizana"), tym samym przyporządkowany do grupy portretów "dorosłych". Dzieci i młodzież, których artysta nie znosił, malował zazwyczaj w typie B+E. Trudno jednoznacznie powiedzieć, jakie są źródła przyporządkowania prezentowanej pracy do grupy dorosłej. Z jednej strony uderza oczywiście melancholijne spojrzenie modela, smutek raczej osoby dojrzałej niż dziecka; z drugiej strony nie można wykluczyć, że Witkacy zdecydował się opisać obraz jako czysty typ B ze względów finansowych: za B płaciło się firmie 250 złotych, za B+E znaczniej mniej, bo 150.
Na tle innych prac, powstałych w czasie wizyty artysty w Katowicach, "Portret Przemysława Mazurkiewicza" wybija się niezwykłą wręcz intensywnością. Srebrne, trupie usta modela, jego surrealistycznie powiększone oczy kontrastują ze szkolnym mundurkiem i rekwizytami rozmieszczonymi na blacie stołu. Złoty obłok unoszący się nad głową chłopca niby tarcza aureoli kojarzy się z kolei z rozwiązaniem, które Witkacy zastosował w "Portrecie Wilhelminy Strzeleckiej-Różyckiej" z 25 czerwca 1938, a więc sześć dni po namalowaniu prezentowanego obrazu.




Jego ojcem był znany krytyk, malarz i pisarz, twórca tzw. "stylu zakopiańskiego" w architekturze Stanisław Witkiewicz. W latach 1905 - 1910 studiował niesystematycznie w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera oraz u Władysława Ślewińskiego w Poroninie. Podróżował do Włoch, Francji i Niemiec. W roku 1914 uczestniczył w etnograficznej ekspedycji Bronisława Malinowskiego do Australii, skąd na wiadomość o wybuchu I wojny światowej wrócił do Europy. Wczesna twórczość malarska pozostawała pod znakiem Młodej Polski i wpływem P. Gauguina i Wł. Ślewińskiego. Później doszedł do swoistego ekspresjonizmu. Z czasem w wyniku teoretycznych przemyśleń na temat formy zrezygnował z twórczości malarskiej. Założył jednoosobową "Firmę Portretową" i ograniczył się do zarobkowego wykonywania pastelowych portretów, tworzonych niejednokrotnie pod wypływem używek pozwalających na eksperymentowanie z formą . Stanisław Ignacy Witkiewicz napisał 4 powieści, ponad 40 dramatów, liczne artykuły i eseje dotyczące malarstwa, literatury, teatru i filozofii. W okresie dwudziestolecia międzywojennego mieszkał głównie w Zakopanem. Po wybuchu II wojny światowej uciekł przed Niemcami na kresy wschodnie, gdzie we wsi Jeziory na Polesiu 18 września 1939 roku popełnił samobójstwo.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.