węgiel i pastel na papierze zielonkawym 61,5 x 47 cm (w świetle aktualnej oprawy) sygn. l.d.: Ignacy Witkiewicz 1917 | 3/IX
Na odwrocie dwie nalepki wystawowe z danymi dot. obrazu: - 1. Muzeum Narodowego w Krakowie z 1966 r.; - 2. Muzeum Narodowego w Poznaniu z 1967 r.
Obraz wymieniony, opisany i reprodukowany: - Stanisław Ignacy Witkiewicz. Twórczość plastyczna. Katalog wystawy [wstęp: H. Blum], Muzeum Narodowe, Kraków 1966, nr kat. 10; - I. Jakimowicz, Witkacy w Rosji, [w:] "Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie", Warszawa 1984, il. 11 na s. 186; - Formiści [oprac. I. Jakimowicz], Muzeum Narodowe, Warszawa 1985, s. 73, nr kat. 1046; - Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885-1939. Katalog dzieł malarskich [oprac I. Jakimowicz przy współpracy A. Żakiewicz], Muzeum Narodowe, Warszawa 1990, s. 77, nr kat. 286, il. 151.
Lata I wojny światowej Witkacy spędził w Rosji. Jesienią 1914 roku przybył do Petersburga, gdzie ukończył szkołę oficerską i dzięki protekcji mieszkających tam krewnych dostał się do elitarnego carskiego Pawłowskiego pułku lejbgwardii. W lipcu 1916 wziął udział w działaniach wojennych - został ranny w krwawej bitwie nad rzeką Stochod na Ukrainie. Odesłany do Petersburga więcej nie powrócił na front. Za wykazane męstwo mianowano go porucznikiem i odznaczono orderem św. Anny IV klasy. W carskiej armii artysta pozostał do jesieni 1917, przeżył dwie rewolucje (lutową i październikową), przez kolegów z pułku został nawet wybrany na komisarza politycznego, bo - jak wspominał - "nie lał w mordę i nie przeklinał po matiuszkie". Za to uczestniczył w "papojkach a la maniere russe", w trakcie których powstało wiele portretów rysowanych węglem i barwnymi pastelami, częściowo dla rozrywki, częściowo dla pieniędzy. Do Polski powrócił w połowie 1918 roku.
Portret męski wykonany 3 IX 1917 jest efektowny i zarazem dość niezwykły - lekko zdeformowana, ekspresyjnie potraktowana twarz niczym senna zjawa wyłania się z tła wypełnionego plątaniną różnobarwnych linii. Całość rysowana jest kilkoma odcieniami różu i oranżem stonowanych bielą, czernią i granatem. Portret znakomicie prezentuje zamiłowanie artysty do jaskrawych barw i jednocześnie dowodzi wysokich umiejętności ich stosowania. Dzieł Witkacego z tego czasu zachowało się stosunkowo niewiele, każde z nich należy więc traktować jako wyjątkowo cenny unikat.
Portret w przeszłości należał do Tadeusza Boya Żeleńskiego, który kolekcjonował prace Witkacego oraz był wielkim orędownikiem jego twórczości dramaturgicznej - zarówno jako krytyk teatralny jak i przyjaciel reżyserów - Teofila Trzcińskiego i Arnolda Szyfmana, których skutecznie nakłaniał do wystawiania sztuk niekonwencjonalnego twórcy, jakim był Witkacy. Następnie właścicielem portretu został jego syn, Stanisław Żeleński, który był aktorem.
Opracowała dr Anna Żakiewicz, historyk sztuki, witkacolog (info: www.witkacy.hg.pl)
WITKACY - WITKIEWICZ Stanisław Ignacy
WITKIEWICZ Stanisław Ignacy zw. Witkacy, syn Stanisława
Syn Stanisława - malarza, krytyka i pisarza. Pseudonim artystyczny - Witkacy. Znany bardziej ze swoich dokonań na polu literatury i dramatu. wychowanek carskiego Korpusu Paziów w Petersburgu. Oficer gwardii carskiej w I wojnie światowej. W 1914 roku odbył długą podróż, ekspedycję naukową do Australii wraz z Bronisławem Malinowskim. Wychowany w aurze modernizmu w Krakowie i Zakopanem. Teoretyk sztuki, formista, współpracownik "Zwrotnicy", twórca teorii "Czystej Formy" - "....wartość dzieła sztuki nie zależy od uczuć życiowych w nim zawartych ani od doskonałości odtworzenia przedmiotów, a jedynie polega na jednolitości konstrukcji czystych elementów formalnych" Uważał, że twórczość artystyczna jest sposobem wyrażenia "Uczucia metafizycznego". Do połowy lat 20. tworzy malarskie fantazje, które dziś można określić jako pośrednie między modernizmem a surrealizmem. Od tego też czasu uprawia głównie twórczość literacką, która przyniosła mu z czasem światową sławę.
Tworzył prace malarskie w pracowni portretowej, gdzie obowiązywał cennik i wzory do zamówienia kolejnych "odejść" od realizmu portretowanej osoby na rzecz jej artystycznej wizji ekspresjonistycznej. Twórczość portretowa Witkacego była przez długi czas odbierana jako ekstrawagancja artystyczna i osobliwość. Weryfikację i potwierdzenie geniuszu artysty przyniosły następne lata. W 1983 roku wielki sukces w Paryżu miała jego wystawa w Centre Georges Pompidou. Artysta zginął tragicznie w 1939 roku. Popełnił samobójstwo w obliczu sowieckiego najazdu na Polskę, który potraktował jako koniec cywilizacji.
Informacje dla kupujących:
Do każdego obiektu można zgłosić chęć kupna.
Polecamy skorzystanie z opcji"LICYTUJ TELEFONICZNIE lub Z LIMITEM CENY".
Udział w licytacji odbywa się za pośrednictwem telefonu lub reprezentujemy Państwa zgłoszenia do wskazanego limitu ceny (informacja poufna).
Udzielamy informacji na temat obiektów i sposobu licytacji:
tel.: 22 818 94 68, tel. kom.: 506 122 445
e-mail: aukcje@artinfo.pl
Artinfo.pl obsługuje zlecenia telefoniczne tylko przy zgłoszeniach powyżej 1000 zł. Zlecenia poniżej, należy składać w postaci maksymalnego limitu ceny.
Termin płatności za zakupione obiekty wynosi 7 dni od daty aukcji. Organizator aukcji dolicza 18% opłatę do ceny sprzedaży.
Artinfo.pl nie pobiera żadnych dodatkowych kosztów pośrednictwa. Nie wymagamy wpłaty wadium. Informujemy, że zakup na aukcji jest prawnie zawartą umową kupna-sprzedaży i nie podlega rezygnacji.
Zgłoszenia chęci kupna przyjmowane są od osób zalogowanych w Artinfo.pl
W przypadku braku konta prosimy o rejestrację.
Uwaga - osoby nie pamiętające nazwy użytkownika i hasla mogą otrzymać przypomnienie na adres mailowy, użyty przy pierwszej rejestracji konta.
Prosimy wybrać poniższy link „przypomnij hasło” i wypełnić tylko pole adres e-mail.
W przypadku pytań, prosimy o kontakt z naszym biurem: 22 818 94 68 (poniedziałek - piątek: 10:00 - 17:00) email: aukcje@artinfo.pl