PAMIĄTKA PIERWSZEJ KOMUNII, 1970

Wiktor Gajda studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, na wydziale malarstwa pod kierunkiem Płużańskiego, Szczepańskiego, Millera i Samborskiego (1956-62). W 1962 wyjechał do Włoch, która to podróż wpłynęła na zmianę zainteresowań artystycznych. Postanowił za pomocą języka sztuki wyrazić ważniejsze wydarzenia, jakie wpłynęły na jego życie. I tak powstała pierwsza jego rzeźba Król i Królowa obrazująca rodziców artysty. Późniejsza, Nuda Wawelska była obrazem jego samego, uczuć. W krótkim czasie określił własną koncepcję formy, podkreślając swą indywidualność. Twórczość Gajdy jest zjawiskiem dużej klasy. Jego sposób kształtowania cechuje ostrość widzenia i sugestywna, wynikła z zewnętrznej koncentracji formy, atmosfera skupienia. Rzeźby pomyślane są w aspekcie ich treści. Inspiracje czerpał z podróży po kraju, szukał jej w różnych stylach artystycznych - gotyku, baroku. Od 1988 rozpoczyna prace w marmurze. Miał wiele wystaw indywidualnych: wystawa malarstwa w Galerii Krzywe Koło w Warszawie (1967), wystawa rzeźby w Galerii Współczesnej w Warszawie (1973), Galerii Rzeźby w Warszawie (1977), w Felbach (1985), Muzeum Miedzi w Legnicy (1986), Galerii A. B. Wahl w Warszawie (1987), Retrospektywna Wystawa w Domu Artysty Plastyka w Warszawie (1993), Wystawa Rzeźby i Malarstwa w Galerii Nowy Świat w Warszawie (1994) oraz w Centrum Sztuki Polskiej w Orońsku (1994). Uczestniczył także w wielu wystawach zbiorowych w kraju jak i za granicą m.in. w Paryżu, Madrycie, Monako, Lizbonie. Jego prace znajdują się w Muzeach Narodowych w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Szczecinie, Gdańsku, Łodzi, Muzeum Miedzi w Legnicy, Muzeum Miejskim w Felbach, Centrum Sztuki Polskiej w Orońsku, Muzeum Regionalnym w Chełmie oraz w wielu kolekcjach prywatnych. Obecnie pracuje w Warszawie oraz w Stroniu Śląskim.