Pejzaż z Lanckorony, 1927

Irena Weiss, z domu Silberberg, zaczęła naukę malarstwa i rzeźby w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Krzyżanowskiego i Dunikowskiego. Na przełomie 1905 i 1906 roku studiowała w Monachium. Potem uczyła się prywatnie u Wojciecha Weissa w Krakowie. W 1908 roku poślubiła go i od tej pory często przebywała w domu teściów w Kalwarii Zebrzydowskiej, gdzie zaczęła coraz częściej podejmować malarstwo plenerowe. Dużo podróżowała, a na czas I wojny światowej wyjechała do Wiednia i tam podjęła naukę w Kunstgewerbeschule. Podejmowała malarstwo pejzażowe, czerpiąc natchnienie z polskiego, ale również z zagranicznego krajobrazu. Szczególnie ulubionym jej tematem stały się z czasem kwiaty. Temat ten zagościł na stałe w jej twórczości od lat dwudziestych. Martwe natury z kwiatami ukazywały nie tylko urok samych bukietów, ale również bogactwo fakturowe tkanin ułożonych w draperie, urodę trafnie dobranych naczyń i drobnych przedmiotów towarzyszących przepychowi kwiatów. W swoim malarstwie zachowała samodzielność mimo stałego i silnego wpływu artystycznej osobowości swego słynnego małżonka. Swoje prace podpisywała anagramem imienia Irena. W 1926 roku wzięła udział w wystawie zatytułowanej "Aneri - Wojciech Weiss - Leon Wyczółkowski", która odbyła się we Lwowie w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. W 1979 roku odbyła się w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie wystawa jubileuszowa obejmująca prace artystki i jej małżonka.