Martwa natura ze świątkiem, lata 40. XX w.

WYSTAWIANY:
- Wystawa zbiorowa Wacława Taranczewskiego, Muzeum Narodowe w Poznaniu, listopad 1949
LITERATURA:
- por. Zdzisław Kępiński, Wacław Taranczewski, Poznań 1958, s. nlb., poz. kat. 31, 33, 68 (il.)


Wacław Taranczewski w czasie edukacji artystycznej, którą odebrał w pierwszym dziesięcioleciu po I wojnie światowej, toczył zażarty bój o oblicze nowej sztuki polskiej. Ówczesne rodzime malarstwo pogrążone było w brunatno-szarych tonacjach i podyktowane peanami na cześć rysunku, który winien wieść prym nad wartościami malarskimi. To także okres formowania się młodej awangardy. Z Paryża powracało wielu polskich twórców, rozkochanych w soczystych i świetlistych barwach, zaobserwowanych w dziełach impresjonistów. Nowatorzy ci starali się zwalczyć "brudną" i toporną kolorystykę, Taranczewski zaś pod wrażeniem tej rewolucyjnej orientacji także wkrótce rozjaśnił swoją paletę. Duży wpływ na jego późniejsze kompozycje miały podróże do Paryża, Włoch i Grecji, a wspomnienia z zagranicznych pobytów znajdują odbicie na malowanych przez artystę polichromiach i dekoracjach ściennych. W malarstwie sztalugowym Taranczewski korzystał z doświadczeń malarstwa wielkoformatowego. Obsesyjnie podejmowane te same motywy, pejzaże, martwe natury stanowiły dlań ciągłe wyzwanie, aktywujące wybitny zmysł kompozycyjny i perfekcję w operowaniu kolorem. Późniejsze dzieła autora cechują się dążnością do oddania najogólniejszej syntezy obiektów, malowanych odtąd płaskimi plamami barwnymi. Jednocześnie artysta nadawał swym obrazom niezwykłej lekkości poprzez rytmizację przedmiotów, które poddane zostały silnej deformacji. Obraz natury na płótnach Taranczewskiego przeistaczał się w daleko idącą metaforę współczesności i twórczej dążności do doskonałości warsztatowej.
Studiował w Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu i krakowskiej ASP w pracowniach Fryderyka Pautscha i Feliksa Szczęsnego Kowarskiego. Pod koniec lat 20. przeniósł się do Warszawy. Tu debiutował w 1932 na II Salonie IPS. Był członkiem grupy Pryzmat. Po wojnie przebywał w Poznaniu i w Krakowie, z którym związał się na stałe. Od młodości interesowała go abstrakcja; w czasie studiów w Krakowie miał kontakty z futurystami. Malował pejzaże, martwe natury, portrety, był także autorem polichromii (m. in. w kościołach Najświętszej Marii Panny i Św. Marcina w Poznaniu). W Paryżu wszedł w krąg koloryzmu, którego paletę barw utrzymywał w następnych latach swej twórczości, choć z mocnym ograniczeniem używanych barw. Kompozycje artysty odznaczały się sprowadzeniem figur, bądź przedmiotów do syntetycznego znaku, zachowując funkcję dekoracyjną obrazu.

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.