MARTWA NATURA Z MŁYNKIEM

Martwe natury to jeden z ulubionych tematów Wacława Taranczewskiego. Kwiaty, owoce, ceramika zmieniają na obrazach artysty swój kształt i miejsce w rozedrganej przestrzeni sceny malarskiej. W twórczości Taranczewskiego widoczne są przede wszystkim wpływy francuskiego postimpresjonizmu, sztuki Pierre'a Bonnarda i Henri Matisse'a. Z czasem intensywną tonację barwną prac artysty wyparły szlachetne szarości, brązy i zielenie, a przestrzeń uległa zrytmizowaniu.

Wacław TARANCZEWSKI (1903-1987)
Malarz i pedagog, kształcił się w Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu, w latach 1922-1929 kontynuował studia w krakowskiej ASP u W. Jarockiego, F. Pautscha i F. Kowarskiego, był uczniem Kowarskiego także w warszawskiej ASP w latach 1929-1931. Był członkiem grupy Pryzmat, organizatorem Towarzystwa Współpracy Kulturalnej w Poznaniu. Odwiedził Paryż, Grecję i Włochy. W 1960 przeniósł się z Poznania do Krakowa, gdzie został profesorem malarstwa dekoracyjnego w tamtejszej ASP. Artysta często tworzył serie obrazów, powtarzając motyw kompozycyjny w różnych wariantach kolorystycznych i ujęciach. Swobodną konstrukcję kolorystyczną wczesnych martwych natur z czasem zastąpił jednolitymi, szerokimi plamami barwnymi, których dobór może świadczyć o matematycznej wręcz spekulacji w poszukiwaniu właściwych zestawień kolorystycznych. (Lit.: J. Pollakówna "Malarstwo polskie między wojnami 1918-1939", WAIF, Warszawa, 1982, s. 378).