Juliusz Słowacki, 1909 r.

Wacław Szymanowski należy do najważniejszych osobowości twórczych pośród młodopolskich rzeźbiarzy. Pochodził z Warszawy i tam też się kształcił w Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona. Przez wiele lat przebywał w Paryżu, gdzie pobierał nauki u znanego polskiego rzeźbiarza Cypriana Godebskiego (1875-79) i w École des Beaux-Arts pod auspicjami Eugène’a Delaplanche’a (1879-80). Znany przede wszystkim jako rzeźbiarz, z powodzeniem uprawiał też malarstwo. Uczył się go w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych (1880-83). Od początku lat 90. XIX stulecia poświęcił się jednak niemal wyłącznie rzeźbie. Jego wczesna twórczość na tym polu pozostawała pod znaczącym wpływem akademickiej sztuki kręgu École des Beaux-Arts, co należy wiązać z oddziaływaniem Godebskiego. Później jednak w oeuvre artysty zbiegały się wpływy nowych zjawisk - naturalizmu Constantina Meuniera i impresjonizmu Auguste’a Rodina. Skłonność Szymanowskiego do secesyjnej stylizacji łączyła się z wnikliwością naturalistycznego improwizowania. Jak wielu przedstawicieli Młodej Polski, poszukujących nowoczesnych form wyrazu, zwracał się równocześnie ku tematyce historyczno-narodowej. W swojej twórczości nawiązywał do mitów ojczyzny, skrytych w poezji wieszczów, co zaowocowało serią przedstawień polskich mistrzów doby romantyzmu. Realizował wizerunki Adama Mickiewicza: stworzył projekt jego pomnika dla Lwowa (1897) i rzeźbę "Mickiewicz po improwizacji" (po 1898) oraz przygotował projekt pomnika Fryderyka Chopina dla Warszawy (konkurs 1908).

Ową romantyczną triadę dopełnia "Juliusz Słowacki", zrealizowany w 1909, przy okazji stulecia urodzin wieszcza. Autor opatrzył podstawę dzieła mottem z poematu "Beniowski", wskazującym na romantyczny kult geniuszu, obecny w tekstach poety i jego współczesnych ("ŻEBY TEŻ JEDNA PIERŚ BYŁA ZROBIONA | NIE PODŁUG MIARY KRAWCA LECZ FIDIASZA […]"). Mocna sylwetka bohatera wyłania się z materii rzeźbiarskiej. Jego tułów pokrywa długi płaszcz. Postać siedzi, opiera łokieć na postumencie, a głowę podtrzymuje dłonią. Owładnięta melancholią, niemo patrzy przed siebie. Szymanowski, na co wskazuje passus z "Beniowskiego", zdaje się przedstawiać oczekiwanie na moment natchnienia, przypływu geniuszu wielkiego artysty. Stworzył formę statyczną i monumentalną. Posłużył się charakterystycznym płynnym konturem i nieco impresjonistycznie traktuje powierzchnię materiału. "Rzeźba została wykonana w co najmniej sześciu egzemplarzach z brązu - jeden z nich wylosował w TZSP w 1909 r. Wilhelm Beyer, pozostałe nabyli: Cezary Ponikowski, Stefan Dziewulski, Herman Mayer, M. Spokorny, Maurycowa Przeworska. Ponadto komitet obchodów setnej rocznicy urodzin Juliusza Słowackiego we Lwowie wydał 'reprodukcję biustu poety' W. Szymanowskiego własnym nakładem, ale nie wiadomo, w jakiej formie - druku czy odlewu - i w jakim materiale. Rzeźba ta stała się modelem do dużej kompozycji gipsowej (…), a następnie, w swej podstawowej części - modelem do zrealizowanego w kościele w Krzemieńcu pomnika Słowackiego" (Wacław Szymanowski 18591930, kat. wyst., Muzeum Narodowe w Warszawie, katalog wystawy, Warszawa 1981, s. 63-64).

Najwybitniejszy rzeźbiarz polski doby modernizmu. Kształcił się w Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona w Warszawie, a następnie w Paryżu, w pracowni Cypriana Godebskiego (1875-79) oraz École des Beaux-Arts pod kierunkiem Eugene Delaplanche'a (1979-90). Uczył się również malarstwa w akademii monachijskiej. W latach 1895-1905 mieszkał w Paryżu. W 1913 roku oraz w okresie 1921-22 przebywał we Włoszech. Od 1922 roku mieszkał w kraju. We wczesnej twórczości Szymanowski poświęcał się głównie malarstwu, tworząc obrazy o tematyce wiejskiej, pejzaże oraz portrety. Ok. 1976 roku poświęcił się niemal wyłącznie rzeźbiarstwu. W jego wczesnych rzeźbach zaznaczył się wpływ dbałej o detal i realistyczny modelunek estetyki akademickiej. Jednak później, dzięki inspiracji twórczością Constantina Meuniera, a zwłaszcza Auguste Rodina, forma rzeźb Szymanowskiego zaczęła podlegać uogólnieniu, pojawił się płynny, secesyjny kontur oraz szkicowe traktowanie bryły. Ulubionym motywem stosowanym przez artystę stała się asymetryczna, dynamizująca kompozycję forma układająca się w kształt fali. Do wybitnych zrealizowanych dzieł monumentalnych artysty należy POMNIK ARTURA GROTTGERA na Plantach w Krakowie (projekt 1898, odsłonięcie w 1903) oraz POMNIK FRYDERYKA CHOPINA w warszawskich Łazienkach. Wśród bogatego dorobku Szymanowskiego na uwagę zasługują również portrety, w których wierne oddanie fizjonomii modela łączy się ze szkicową wirtuozerią modelunku bryły (m.in. Jacka Malczewskiego, Leona Karwackiego, Janiny Wierusz-Kowalskiej).

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.