Teka Ondulatoires

1) 'Victor Vasarely NAISSANCES-I 40 x 25 cm, 1951’
2) 'Victor Vasarely SIR-RIS 200 x 100 cm, 1952-65’’
3) 'Victor Vasarely NAISSANCES-III 40 x 25 cm, 1951’
4) 'Victor Vasarely GORDIUM 50 x 40 cm, 1951'
5) 'Victor Vasarely NAISSANCE 60 x 40 cm, 1952’
6) 'Victor Vasarely MANIPUR 162 x 152, 1952’
7) 'Victor Vasarely EBI-NOOR 195 x 130 cm, 1956’
8) 'Victor Vasarely MARKAB 180 x 140 cm, 1957
9) 'Victor Vasarely ILILE-II 170 x 160 cm, 1962’
10) 'Victor Vasarely NAISSANCES-II 40 x 25 cm, 1951’

LITERATURA:
- por.: József Sarkany, Vasarely - A Magyar Festeszet Mesterei, Węgry, 2015, s. 49.U7

„A początkowo ’poszukiwania sztuki wizualnej’ – tak jak je zapowiadała wystawa w 1955 roku – otwierały wiele perspektyw. Nie tylko iluzyjny ruch osiągnięty przez optyczne uruchomienie powierzchni obrazu – co stało się za sprawą Vasarely’ego opartowskim idiomem. (…) Eksperymenty kinetycznooptyczne objawiały też różne podejście do relacji sztuki wobec nauki i techniki, co w kontekście ’epoki atomu, lotów kosmicznych i mózgów elektronowych’ miało szczególne znaczenie. Tu z jednej strony odżyły racjonalistyczne, awangardowe utopie, odświeżone cybernetyczną pokusą ’nowego, wspaniałego świata’, z drugiej rodził się anarchiczny, podszyty szyderstwem antytechnologiczny i antymodernistyczny bunt. Natomiast stylistyka opartowska niosła ujednolicenie nowego kierunku”. – MARIA POPRZĘCKA

Victor Vasarely jest artystą, którego bez cienia wątpliwości można uznać za prekursora op-artu, czyli sztuki operującej złudzeniami optycznymi. Ten czołowy przedstawiciel abstrakcji geometrycznej, z pochodzenia Węgier, od 1930 działał głównie w Paryżu. W latach 20. był aktywnym członkiem węgierskiego oddziału Bauhausu w Budapeszcie, którego wpływy widać na przestrzeni całej twórczości artysty. Tworzył obrazy i grafiki, pisał także teoretyczne manifesty, w których rozwijał koncepcję plastycznego alfabetu zwanego „Folklorem planetarnym”. Co więcej, swoje iluzoryczne wizje chciał wykorzystać do zewnętrznej dekoracji budynków. Tytuł prezentowanej w ofercie teki „Ondulatoires” znaczy „fale”, co jest wyrazem estetycznych poszukiwań artysty, dla którego centrum zainteresowań był ruch. Vasarely ujawniał i podkreślał mechanizmy rządzące aparatem widzenia. Artysta, opierając swoje prace na iluzjach optycznych, nie tyle chciał oszukiwać oko odbiorcy, ile pokazywać, jak w akcie postrzegania kreuje się otaczająca nas rzeczywistość Prezentowane prace pochodzą z lat 50. i 60., utrzymane są w monochromatycznej kolorystyce i uwodzą spiralną nieprzewidywalną linią. Ich wyjątkowość podkreślają również tajemnicze tytuły, które nie zawsze dają się łatwo odczytać. Najwcześniejsze prace zatytułowane zostały „Naissances”, co znaczy „narodziny” lub „powstanie”. W zbiorze znalazły się także grafiki nawiązujące do tematyki kosmologicznej, jak „Makrab”, czyli tradycyjna nazwa gwiazdy wywodząca się z języka arabskiego czy „Sir – ris”, która kieruje skojarzenia ku Syriuszowi, czyli najjaśniejszej z gwiazd. W 1955 roku Vasarely wziął udział w słynnej wystawie „Le Mouvement” (Ruch) w paryskiej galerii Denise René, która była przejawem „rewolucji kinetycznej” i dała początek szerokiemu nurtowi nazwanemu później „op-artem”. Pierwszy raz zaprezentowano szerokiej publiczności prace abstrakcyjne, podejmujące problem ukazania ruchu na płaszczyźnie dwuwymiarowego płótna. Ekspozycja wzbudziła duże zainteresowanie wśród publiczności, a coraz więcej artystów kierowało swoje zainteresowania ku badaniom wrażeń wzrokowych oraz złudzeń optycznych, wywoływanych tylko i wyłącznie przy pomocy wielobarwnych figur geometrycznych. Prace Vasarely’ego emanują starannością i precyzją. Każdą z nich artysta poprzedzał licznymi szkicami i wstępnymi rysunkami technicznymi. Można powiedzieć, że system pracy autora oddawał jego fascynację technologią oraz metodologią eksperymentów naukowych – teoria sztuki, tzw. alfabet plastyczny, który stworzył, i sposób jego realizacji przypomina współczesne wykorzystanie programowania komputerowego w tworzeniu sztuki. Choć optyczna sztuka Vasarely’ego może wydawać się na pierwszy rzut oka rygorystycznie spójna i jednostajna, to jest to tylko pozorne wrażenie. Artysta w kolejnych etapach swojej twórczości podejmował coraz to nowsze dylematy plastyczne i szukał innowacyjnych rozwiązań. Jego pierwsze dzieła komponował ze zrytmizowanych, głównie białoczarnych elementów. Pojawiały się również elementy figuratywne, np. w cyklu „Zebra”, gdzie przedstawiał zwierzęta w iluzoryczny, aczkolwiek czytelny w odbiorze sposób. Z czasem zaczął wprowadzać do swoich prac kolor, który potęgował optyczna iluzję i wrażenie głębi. Wczesne prace artysty analizują relacje, jakie w obrazie zawiązują się między pojedynczymi elementami a całością, będącą czymś więcej niż sumą poszczególnych części. Pod koniec lat 60. artysta zrealizował serię obrazów poświęconych teorii postaci, w których badał recepcję figur niemożliwych. Obraz całości zmieniał się w nich w zależności od przyjętej przez widza perspektywy, wywołując w nim konfuzję. Vasarely uważał się na spadkobiercę i kontynuatora badań wizualnych prowadzonych przez Kazimierza Malewicza czy Pieta Mondriana. W opublikowanym w 1955 roku Żółtym manifeście postulował, by na zawsze porzucić tradycyjny podział sztuki na dziedziny takie jak malarstwo czy rzeźba. Vasarely w różnych okresach zmieniał dominantę swoich prac. Czasem ograniczał się jedynie do używania koloru białego i czarnego oraz konkretnych figur, innym razem określona paleta barw służyła do wielokrotnego malowania zaledwie jednej figury, by dzięki specyficznej konfiguracji uzyskać iluzyjną trójwymiarową strukturę.

Z pochodzenia był Węgrem. Dorastał w Budapeszcie. Od 1930 roku działał w Paryżu. Jeden z czołowych przedstawicieli abstrakcji geometrycznej, prekursor op-artu czyli sztuki operującej złudzeniami optycznymi. Od lat 50. starał się określić ją formułując szereg manifestów. Swoją twórczość abstrakcyjną określał mianem plastyki kinetycznej, starając się poprzez stosowane w niej efekty stwarzać wrażenie ruchu. Od roku 1960 artysta w manifestach teoretycznych rozwija koncepcję alfabetu plastycznego zatytułowanego "Folklor planetarny". Swoje pomysły plastyczne chciał wykorzystać do dekoracji budynków.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.