Couples (Pary), 1940/1988 r.

Graficzna "Zebra" to najsłynniejszy motyw w twórczości Victora Vasarely`ego. Artystę fascynowała prostota oraz naturalność zwierzęcego wzoru, którego opływowość, dynamizm, a także egzotyka pozwalały na wydobycie wyjątkowych wartości plastycznych. Pierwsze szkice przenikających się zwierząt pojawiły się już w latach 30. i stały się początkiem stworzonej i opracowanej przez twórcę nowej tendencji - op-artu, który był najważniejszym motywem ikonosfery lat 60. Prezentowana praca pochodzi z 1988 roku, jest jednak powtórzeniem znanej wcześniejszej kompozycji z 1940 roku, kiedy artysta związany był zawodowo z grafiką reklamową. Ikoniczność przedstawienia, schematyczność formy, prostota i mistrzowskie opracowanie sylwetek zwierząt sprawiają, że praca w pełni utożsamia wyjątkowość jego sztuki. Victor Vasarely był francusko-węgierskim malarzem i grafikiem. Dorastał w Budapeszcie, a od 1930 r. działał w Paryżu. Był jednym z czołowych przedstawicieli abstrakcji geometrycznej. Przez historyków sztuki uznawany jest za prekursora op-artu, czyli sztuki operującej złudzeniami optycznymi. O swojej twórczości mówił, że jest to plastyka kinetyczna - poprzez stosowane w niej efekty starał się oddawać złudzenie ruchu, dynamiki i ciągłego przemieszczania się motywów. W 1925 roku rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Eötvös Loránd w Budapeszcie. Porzucił je jednak bardzo szybko i w 1927 rozpoczął edukację malarską w prywatnej szkole Podolini-Volkmann. Po trzech latach wyjechał z Węgier i na stałe przeprowadził się do Francji. Jego twórczość podzielono na kilka okresów, w których dominowały określone tendencje i sposoby kształtowania form. Lata 30. to okres tzw. wczesnych grafik Vasarely`ego, w których twórca eksperymentował z fakturą prac, światłocieniem i perspektywą. W latach 1944-47 artysta korzystał z doświadczeń kubizmu, futuryzmu, ekspresjonizmu, symbolizmu i surrealizmu, redukując najważniejsze założenia tendencji do właściwych sobie, prostych, bardzo charakterystycznych form. Po 1947 roku Vasarely stworzył podwaliny op-artu, określanego jako jego indywidualna praktyka twórcza. Od lat 50. starał się określić ją, formułując szereg manifestów - w pierwszej połowie dekady rozpoczął swoistą redukcję motywów do dwóch kontrastowych kolorów: bieli i czerni. W 1955 roku rozpoczął wprowadzanie niezliczonej ilości kolorów na swoje płótna, a od 1960 roku w manifestach teoretycznych rozwijał koncepcję alfabetu plastycznego zatytułowanego "Folklor planetarny". Swoje pomysły chciał wykorzystać do dekoracji budynków. W 1965 rozpoczął realizację cyklu "Hommage à l`hexagone".

Z pochodzenia był Węgrem. Dorastał w Budapeszcie. Od 1930 roku działał w Paryżu. Jeden z czołowych przedstawicieli abstrakcji geometrycznej, prekursor op-artu czyli sztuki operującej złudzeniami optycznymi. Od lat 50. starał się określić ją formułując szereg manifestów. Swoją twórczość abstrakcyjną określał mianem plastyki kinetycznej, starając się poprzez stosowane w niej efekty stwarzać wrażenie ruchu. Od roku 1960 artysta w manifestach teoretycznych rozwija koncepcję alfabetu plastycznego zatytułowanego "Folklor planetarny". Swoje pomysły plastyczne chciał wykorzystać do dekoracji budynków.