KSIĘŻYCOWA DOLINA, 1979

Studiowała w katowickiej filii Wydziału Grafiki ASP w Krakowie. Dyplom uzyskała w 1955. Jeszcze jako studentka, za pośrednictwem Konrada Swinarskiego, z którym była zaprzyjaźniona, zetknęła się z gronem młodych artystów samodzielnie zgłębiających idee sztuki Władysława Strzemińskiego. W 1953 r. współtworzyła Grupę St-53, jeden z najważniejszych ośrodków tzw. undergroundu artystycznego w Polsce lat 50. W latach 50. brała też udział w II i III Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (1957 i 1959) oraz w Wystawie Malarstwa w XV-lecie PRL, Muzeum Narodowe, Warszawa 1961. Uczestniczyła także w dwóch edycjach Sympozjum "Złotego Grona" w Zielonej Górze (1971 i 1977) i w innych wystawach zbiorowych. Jej prace z lat 50. ewoluowały od przedstawień figuralnych, stopniowo coraz bardziej zgeometryzowanych i syntetycznych, do abstrakcji, nawiązującej wprost do Strzemińskiego. Od końca lat 60. artystka zainteresowała się taszyzmem i malarstwem materii, tworząc kompozycje fakturowe, z użyciem niestandardowych materiałów, jak lakiery, piasek itp. W końcu lat 60. stowarzyszyła się z grupą Oneiron, powstałą w Katowicach w kręgu artystów inspirujących się filozofią buddyzmu. W jej skład wchodzili m.in. Henryk Waniek i ówczesny mąż artystki, Andrzej Urbanowicz (stąd znana jest też pod nazwiskiem Broll-Urbanowicz). Od 1983 artystka mieszka w okolicach Jeleniej Góry. Tworzy nastrojowe pejzaże, ukazujące zamglone, odległe pasma górskie. Prace z tego okresu prezentowała m. in. na wystawach: "Medytacje i Sztuka", Kraków 1989, "Wspaniały Krajobraz. Artyści i kolonie artystyczne w Karkonoszach w XX wieku", Jelenia Góra - Wrocław - Berlin, 1999-2000.