Godło, 1962 r.

Teresa Tyszkiewicz była pierwszą polską malarką, która realizowała kompozycje w obszarze nieprzedstawiającej sztuki informel. W swoich pracach, wzorem zagranicznych artystów eksponowała wiodącą rolę gestu malarskiego, w zamierzeniu sprowadzającą akt twórczy do pozornie przypadkowego umiejscowienia wyrazistych, fakturalnych plam na płótnie. Spontaniczny zapis malarski stał się głównym znakiem rozpoznawczym jej twórczości - od początku lat 60. artystka zaczęła nadawać swoim kompozycjom sugestywne tytuły, które przenosiły widzów w skonkretyzowany świat emocji. Jej prace zazwyczaj były utrzymane w monochromatycznej kolorystyce - szlachetnych szarościach, brązach, czerniach i bielach. Artystka świadomie rezygnowała z koloru, tłumacząc, że "(…) musi mieć swoją funkcję" - widziała ją w malarstwie przedstawiającym, lecz nie w informelu. Powoli dochodziła do jak największej redukcji środków malarskich, tworząc jasne płótna ze splątaną, czarną linią, nawiązujące do hieroglificznych znaków pisma. Prezentowana praca stanowi więc szczególny wyjątek na tle jej całej twórczości.
Teresa Tyszkiewicz była malarką i graficzką przez ponad trzydzieści lat pracującą w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych. Obok Władysława Strzemińskiego i Stefana Wegnera to właśnie ona miała największy wpływ na merytoryczny kształt uczelni oraz na profil nauczania. W latach 20. studiowała na warszawskiej ASP pod okiem Tadeusza Pruszkowskiego. Na początku lat 30. przeprowadziła się do rodzinnego majątku swojego męża - Stanisława Tyszkiewicza, który mieścił się w Lelechówku pod Lwowem. Od razu czynnie włączyła się w rozwój lwowskiego środowiska plastyków - w 1938 roku została wybrana do Zarządu Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków we Lwowie. W 1936 roku odbyła się tam również pierwsza wystawa artystki, która została niezwykle dobrze przyjęta przez krytyków. W czasie wojny mieszkała w Warszawie - w 1945 roku ukończyła przerwane studia, znajdując się, obok Wojciecha Fangora, w gronie pierwszych powojennych absolwentów uczelni. Niedługo potem przeniosła się do Łodzi, gdzie współtworzyła grupę Piąte Koło. Należeli do niej między innymi Stanisław Fijałkowski i Jerzy Nowosielski, z którymi przyjaźniła się przez wiele lat. Jej poszukiwania twórcze, a także inspiracje, jakie artystka czerpała ze świata nauk ścisłych - biologii, chemii i fizyki - doprowadziły ją do informelu. Swoje najciekawsze i najbardziej ekspresyjne prace realizowała w latach 50. Zainteresowanie formalnym aspektem pisma doprowadziły ją do realizacji najbardziej znanego bodaj cyklu "Ślepe drogi", który rozpoczęła w 1969.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.